Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Καππαδοκία, η περιοχή με τις καμινάδες των νεραϊδών

Μια περιοχή με υπόγειες πόλεις, φυσικές «καμινάδες» από ηφαιστειογενές έδαφος και ένα υπαίθριο μουσείο που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, μας περιμένει να την ανακαλύψουμε στα βάθη της Τουρκίας. Η Καππαδοκία!


Η Καππαδοκία, είναι μια μαγευτική περιοχή της Τουρκίας , με μοναδικά αξιοθέατα και μακρά ιστορία, χαμένη στα βάθη των αιώνων και των πολιτισμών, που έχουν αφήσει τα ίχνη τους στο χώμα της.
 Αφού αποτέλεσε το λίκνο του πολιτισμού των Χετταίων, στις αρχές του 2.000 π.Χ., πέρασε διαδοχικά στα χέρια των Φρύγων, των Λυδίων, των Περσών, των Μακεδόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της δυναστείας των Αριαραθών και των Ρωμαίων. Τον 17ο μ.Χ. αι., έγινε ρωμαϊκή επαρχία και ολοκληρώθηκε ο εξελληνισμός της περιοχής, που είχε αρχίσει πολύ νωρίτερα.

Σήμερα, το όνομα Καππαδοκία αναφέρεται στην περιοχή γύρω από την κοιλάδα του μικρού χωριού Goreme (Γκόρεμε), με το σεληνιακό τοπίο των ηφαιστιογενών βράχων και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Τουρκίας. Βρίσκεται νοτιοανατολικά της τουρκικής πρωτεύουσας, Άγκυρας, ανάμεσα στις πόλεις Ακσαράι, Νίγδη, Νέβσεχιρ και Καισάρεια, σε ένα σουρεαλιστικό τοπίο που δημιουργήθηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις και τη λάβα του ηφαιστείου Χασάνταγι, αλλά και από το φυσικό σμίλευμα των ηφαιστειογενών πετρωμάτων επί εκατομμύρια χρόνια. 
Οι κάτοικοι της περιοχής, λάξευσαν με σεβασμό τα σπίτια και τις εκκλησίες τους στο μαλακό βράχο, ανοίγοντας το δρόμο στους hippies και τις σημερινές υπόσκαφες ξενοδοχειακές μονάδες.

Η πιο ενδιαφέρουσα ίσως περίοδος που διένυσε αυτό το μέρος, ήταν η μεσαιωνική εποχή, όταν οι κοιλάδες του αποτέλεσαν καταφύγιο των χριστιανών του Βυζαντίου.
 Από τα πρώτα κιόλας χρόνια του Χριστιανισμού, δημιουργήθηκαν μοναστήρια που διακοσμήθηκαν με περίτεχνες τοιχογραφίες, μέσα στα βράχια, ανάμεσα στις κοιλάδες Ιχλάρα και Μπελίσιραμα, από χριστιανούς που επέλεξαν αυτή τη δύσβατη περιοχή για να προστατευτούν από τους διώκτες τους. 

Το υπαίθριο μουσείο του Goreme  αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς , με την καλύτερη συλλογή από ξωκλήσια και σπίτια, τα περισσότερα από τα οποία χρονολογούνται γύρω στον 11ο αιώνα. Στον επιβλητικό βράχο δίπλα στην είσοδο του μουσείου, βρίσκεται το περίφημο τετραώροφο γυναικείο μοναστήρι που περιλαμβάνει στοές και εκκλησίες με ωραίες τοιχογραφίες.
Ας δούμε όμως μαζί τα σημαντικότερα αξιοθέατα της περιοχής:

Βυζαντινές τοιχογραφίες
Παρά τις διαβρώσεις από τις διάφορες καιρικές συνθήκες και τους βανδαλισμούς, πολλές από τις τοιχογραφίες αποτελούν ακόμη ένα από τα λαμπρότερα, πολύχρωμα αξιοθέατα της περιοχής.
  Η μαύρη ή σκοτεινή εκκλησιά (Karanlik Kilise), αποτελεί ένα από καλύτερα παραδείγματα: πολύχρωμοι άγγελοι στολίζουν τους πυλώνες και τις θολωτές οροφές, μαζί με σκηνές όπως η γέννηση του Ιησού. Η έλλειψη του φωτός στην εκκλησία, έχει συντηρήσει τις αναπαραστάσεις αυτές, οι οποίες εξακολουθούν να φαίνονται φρέσκες και ζωηρές μετά από μια χιλιετία.

Οι καμινάδες των νεραϊδών
Ένα ιδιαίτερα θαυμαστό δημιούργημα της φύσης που βρίσκεται στην Καππαδοκία, είναι οι Καμινάδες των Νεραϊδών (στα τουρκικά Peribacalarύ), που βρίσκονται ανάμεσα στις πόλεις Ουργκιούπ, Ουτσχισάρ και Αβανος, σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το Goreme. Πρόκειται για περίτεχνους κωνικούς πυργοειδείς βράχους, ύψους μέχρι και 40 μέτρων, που θυμίζουν καμινάδες με ένα «καπέλο» από βασάλτη στην κορυφή τους. 

Σχηματίστηκαν από τη διάβρωση των ηφαιστειογενών πετρωμάτων της περιοχής, από τη βροχή και τα φυσικά φαινόμενα στη διάρκεια των αιώνων κατά την 4η Γεωλογική Περίοδο και είναι απροστάτευτες καθώς η φθορά τους από τα φυσικά φαινόμενα συνεχίζεται. 

Ανακαλύψτε τις υπόγειες πόλεις
Οι Χριστιανοί της Καππαδοκίας εκδιώχτηκαν, πρώτα από τους Ρωμαίους και στη συνέχεια από μουσουλμανικές επιδρομές, γι’ αυτό και αναζήτησαν κρυψώνες που θα τους προστάτευαν από τις εχθρικές δυνάμεις. Όταν άκουγαν λοιπόν τις οπλές των αλόγων, μεταφέρονταν, μέσω των υπόσκαφων εκκλησιών, σε ένα δίκτυο πάνω από 30 υπογείων πόλεων οι οποίες στέγαζαν μέχρι και 10.000 άτομα η καθεμιά. Η μεγαλύτερη είναι σχεδόν δέκα επίπεδα κάτω από το έδαφος, με στενά, λαβυρινθώδη περάσματα που συνδέουν τους ορόφους. 

Στις υπόγειες πόλεις υπάρχουν επίσης στάβλοι με λαβές που χρησιμοποιούνταν για να δένονται τα ζώα, εκκλησίες με αγίες τράπεζες και κολυμπήθρες, τοίχοι με τρύπες για την κυκλοφορία του αέρα, σιταποθήκες με μυλόπετρες και κουζίνες με φούρνους. 

Τα φρέατα εξαερισμού ήταν «μεταμφιεσμένα» σε πηγάδια και οι ογκώδες πόρτες από πέτρα που έκλεινα τις στοές εισόδου, αποτελούσαν την τελευταία λύση άμυνας. 

Αν και δεν υπάρχουν πολλά καθημερινά αντικείμενα από την τότε ζωή, καθώς οι κάτοικοι των υπογείων πόλεων τα πήραν όταν επέστρεψαν στην επιφάνεια, οι υπόγειες πόλεις δίνουν μια αίσθηση της τότε ζωής σε σκληρές συνθήκες.

Ζήστε στις… σπηλιές

Η σημερινή διαμονή στην Καππαδοκία, έχει φυσικά εκσυγχρονιστεί, διατηρώντας παράλληλα την ιδιαιτερότητα του τόπου. Πολλές κατοικίες των σπηλαίων και παρεκκλήσια των καμινάδων, έχουν μετατραπεί σε boutique ξενοδοχεία, τα οποία δίνουν μια εικόνα του παλιού τρόπου ζωής, αν και με πολυτέλεια και όλες τις ανέσεις. 

Στα χαρακτηριστικά τους γνωρίσματα περιλαμβάνονται χαμάμ σε σπηλιές, λαξευμένες καμάρες στους βράχους, τοίχοι με σχέδια από ηφαιστειακό χρώμα και πανοραμικές βεράντες που «βλέπουν» τις κοιλάδες.
 Θα ανακαλύψετε κι εσείς γρήγορα ό,τι γνωρίζουν οι ντόπιοι εδώ και αιώνες: οι βράχοι κρατούν τα δωμάτια δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά το χειμώνα.
Οινική παράδοση

Η Καππαδοκία έχει μία από τις παλαιότερες βιομηχανίες κρασιού στον κόσμο, που πάει πίσω περίπου 4.000 χρόνια, στους Χετταίους, οι οποίοι πρώτοι αναγνώρισαν την αμπελουργική ποιότητα του ηφαιστειογενούς εδάφους και έφτιαξαν κελάρια στους βράχους.
Απολαύστε το καλό τοπικό κρασί, ατενίζοντας τους "παραμυθένιους" βράχους από το μπαλκόνι του υπόσκαφου δωματίου σας!

Πώς θα πάτε
Αεροπορικές εταιρείες εκτελούν πτήσεις από την Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη και της Γερμανία, προς το Νεβσεχίρ της Καππαδοκίας, αλλά και προς την Καισάρεια (η Καισάρεια απέχει από το Οργκιούπ που βρίσκεται στην καρδιά της Καππαδοκίας, μόλις 1 ώρα). Επίσης μπορείτε να πάτε οδικώς με λεωφορείο από την Κωνσταντινούπολη, σε περίπου 11 ώρες (συνήθως νύχτα).

ΠΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΥ
pathan@clickatlife.gr

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ από νέο ιό στο Facebook!

  • Δευτέρα, 28 Απριλίου 2014 

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ από νέο ιό στο Facebook!

Ιδιαίτερα προσεχτικοί πρέπει να είναι οι χρήστες του Facebook καθώς τις τελευταίες ημέρες ένας νέος ιός κυκλοφορεί στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης.

Ο ιός εξαπλώνεται μέσω συνημμένων αρχείων που καταφθάνουν στον φάκελο εισερχομένων μηνυμάτων της υπηρεσίας (inbox) ενώ εφόσον ο χρήστης ανοίξει αυτά τα αρχεία τότε αυτόματα στέλνει το «κακόβουλο» μήνυμα σε όλους τους φίλους του.

 .toxwni.gr

Σάββατο 26 Απριλίου 2014

Ποδοσφαιρική ομάδα “Πόντος”: Απαγχονίστηκαν, για να τιμήσουν τη φανέλα τους


Γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Στα όνειρα μου έρχεται συχνά η μακρινή φωνή της μάνας τρελής στους έρημους δρόμους (1) και με ρωτάει με παράπονο αν κλαίνε ακόμα τα ματοπήγαδα (2). Με ρωτάει για κάποιους πραγματικούς ήρωες του ποδοσφαίρου. Ήταν παιδιά της γης του Πόντου. Δεν έπαιξαν πότε σε μεγάλες οργανώσεις. Δε λατρεύτηκαν ποτέ ως θεοί από το αφιονισμένο πλήθος, δεν είδαν ποτέ τους οπαδούς να γεμίζουν πλατείες και να κλείνουν δρόμους για να εκδηλώσουν την εθνική υπερηφάνεια τους (τι χυδαίες που φαίνονται, ορισμένες φορές, οι λέξεις).
Οι ήρωες (αν ακόμα έχουν, ακόμα,  νόημα οι λέξεις) της ομάδας “Πόντος” ήταν καθηγητές, μαθητές και απόφοιτοι του κολεγίου Ανατολία (3) της Μερζιφούντας . Οι μαθητές αποφασίσαν να τιμήσουν τη φανέλα τους και γι αυτό, παρά την τρομοκρατία και τις απειλές των Κεμαλικών,  αγωνίστηκαν με εμφάνιση που θυμίζει τη γαλανόλευκη (άσπρες και γαλάζιες ρίγες) και στη μέση το γράμμα Π. Αυτό θα αποτελέσει τη βασική κατηγορία των Κεμαλικών, οι οποίοι θα οδηγήσουν τους Έλληνες αθλητές στο “δικαστήριο” με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (12 Φεβρουαρίου 1921) και τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου θα απαγχονιστούν στην Αμάσεια (4).
Η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους με ρωτάει απεγνωσμένα αν μιλάνε για αυτούς τους ήρωες του ποδοσφαίρου και της πατρίδας  στις δεκάδες τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Μήπως αναφέρουν ένα μονόστηλο οι δεκάδες αθλητικές εφημερίδες ή τους μνημονεύουν όλα εκείνα τα τέρατα της μνήμης, που θυμούνται ακόμα και το δευτερόλεπτο που σημειώθηκε κάποιο γκολ, σε κάποιον αγώνα, πριν τριάντα χρόνια (ήταν, βλέπετε, πολύ σοβαρό γεγονός για τη μετέπειτα ζωή τους). Μήπως κάποια κινηματογραφική ταινία; κάποιο βιβλίο; ή έστω κάποιο τραγουδάκι τους αναφέρει;
Κατεβάζω ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Μου λέει και μου ξαναλέει τα ονόματα, μήπως και τα έχω ακούσει σε κάποια ιαχή των φιλάθλων
Γ. Θεοχαρίδης,
Χ. Γεωργίου,
Α. Συμεών,
Α. Παυλίδης,
Σ. Ανανιάδης
Κατεβάζω ακόμα πιο ντροπιασμένος το κεφάλι μου.
Τότε εκείνη ανεβάζει το τόνο της φωνή της και ωρύεται: “Τι ηρωικότερο έχει να επιδείξει το Ελληνικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο απ αυτούς τους ήρωες; Καλά οι ξένοι, αλλά τι θα πείραζε, όλες τις ελληνικές ομάδες, να αγωνιστούν για μία μόνο αγωνιστική, με ένα περιβραχιόνιο με το γράμμα Π
Κατεβάζω και άλλο το κεφάλι μου.
Κάθε 19 Μαΐου, ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων, θα ξανάρθει η μάνα τρελή στους έρημους τους δρόμους και με τον αλαφροήσκιωτο τρόπο της θα με ξαναρωτήσει: “γιατί  κλαιν τα ματοπήγαδα;” και ακόμα δεν έχω βρει απάντηση. Μήπως κανένας από σας γνωρίζει;
Τι είδανε και κλαίνε αυτά τα πεγαδομάτε;

 .24grammata.com

Πέμπτη 24 Απριλίου 2014

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Αυτή είναι η Ελλάδα!!! Δείτε το και θα ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΤΕ!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: Αυτή είναι η Ελλάδα!!! Δείτε το και θα ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΕΤΕ!
Το να φωνάζει μ" όλη τη δύναμη της ψυχής του αλλά και με επιχειρήματα ακλόνητα για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα ένας Βρετανός, έχει τη σημασία του.
Σε ομιλία του για τον οργανισμό Intelligence, που διοργανώνει συζητήσεις για πολλά σημαντικά ζητήματα, ο γνωστός Βρετανός ηθοποιός, συγγραφέας, δημοσιογράφος και κωμικός, μεταξύ άλλων, Stephen Fry, επιχειρηματολογεί πάνω στην άποψη πως τα μάρμαρα του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στην Αθήνα. Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο.

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014

Εννέα πράγματα που δεν ξέρετε για το όνομα Γιώργος

  • Τετάρτη, 23 Απριλίου 2014 - 19:46
Εννέα πράγματα που δεν ξέρετε για το όνομα Γιώργος
Ότι πρόκειται για το δημοφιλέστερο ανδρικό όνομα στην Ελλάδα το γνωρίζετε. Ξέρετε όμως για τις αρχαιοελληνικές καταβολές του ονόματος;

 Γνωρίζετε την μοναδική παροιμία που περιέχει το όνομα ή πόσο δημοφιλές είναι σε άλλες χώρες; 

Αφού ευχηθούμε τα χρόνια μας πολλά στους εκατοντάδες χιλιάδες Γιώργηδες αυτής της χώρας, σας παραθέτουμε δέκα ενδιαφέροντα ευρήματα που βρήκαμε για το μικρό τους όνομα.

Στο όνομα Γιώργος απαντούν 171.007 Έλληνες

Σε αυτό τον πληθυσμό υπολόγισε τους Γιωργάδες της χώρας ένας έλληνας ερευνητής, ο Χάρης Φουνταλής, ύστερα από εκτεταμένες μελέτες των ονομάτων στην Ελλάδα. 
Στην ίδια έρευνα, αποκαλύφθηκε πως τα αμέσως επόμενα (αλλά με αρκετά μεγάλη διαφορά από τον μπροστάρη Γιώργο) ονόματα είναι τα Δημήτρης, Κώστας, Γιάννης και Νίκος. Αντίστοιχα, τα κυρίαρχα γυναικεία ονόματα είναι η Μαρία (με τον τεράστιο πληθυσμό εκπροσώπων της να φτάνει τις 342.632 γυναίκες), η Ελένη, η Κατερίνα, η Βασιλική και πέμπτη η Γεωργία.

Από πού βγαίνει το όνομα Γιώργος

Με καταφανώς ελληνικές ρίζες, το όνομα Γιώργος, σύγχρονη εκδοχή του Γεώργιος, προέρχεται από τις λέξης γη+έργο, και σημαίνει «γεωργός», αυτός δηλαδή που δουλεύει τη γη. 
Σύμφωνα με την αγγλική Wikipedia, το όνομα έχει δωδεκαθεΐστικές καταβολές, αφού η λέξη «γεωργός» αναφέρεται στον Αριστοφάνη και, σύμφωνα με τις αρχαιοελληνικές πηγές, αποτελούσε επιθετικό προσδιορισμό του Δία («Ζευς Γεωργός»), καθώς μέσα στα καθήκοντά του ήταν και η προστασία των σοδειών. Ο Αἴλιος Ἡρωδιανός τον 2ο αιώνα μ.Χ. συμπεριέλαβε το «Γεώργιος» στα θεοφορικά ονόματα, ήτοι ονόματα που προήλθαν από αυτά των Θεών με την προσθήκη της κατάληξης «-ιος» (όπως για παράδειγμα και το «Δημήτριος».

Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος

Ως ιστορικό πρόσωπο, ο Άγιος Γεώργιος (συγκεκριμένα ο Τροπαιοφόρος, γιατί υπήρξαν πολλοί ακόμη Γεώργιοι που ανακηρύχθηκαν Άγιοι) γεννήθηκε στην Παλαιστίνη το 280 μ.Χ. και ήταν γιος ενός έλληνα ευγενή από την Καππαδοκία. Μαρτύρησε το 303 και έκτοτε έγινε «δημοφιλής» φιγούρα στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ο Γεώργιος σε νεαρή ηλικία κατατάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό, διακρίθηκε για την τόλμη του, αλλά όταν ομολόγησε την χριστιανική του πίστη, προκάλεσε το μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε μια σειρά φριχτών βασανιστηρίων (λόγχισμα και ξέσχισμα της σάρκας του με ειδικό τροχό από μαχαίρια, λάκκος με βραστό ασβέστη και πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια, και εν τέλει, αποκεφαλισμός). Αργότερα, δημιουργήθηκαν παραδόσεις γύρω από το όνομά του, με κυρίαρχη αυτή της νίκης εναντίον του δράκοντα που φυλούσε το νερό μιας πηγής στη Λιβύη. Το θηρίο, σύμφωνα με την παράδοση αυτή, άφηνε νερό να κυλήσει μόνο όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει, και οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας της περιοχής, την οποία και έσωσε ο Άγιος Γεώργιος, λογχίζοντας τον δράκο.

Πώς είναι το όνομα Γιώργος σε άλλες γλώσσες

Αγγλικά: George, Αραβικά: Girgis, Βασκικά: Gorka, Βουλγαρικά: Георги (Georgi), Γαλλικά: Georges, Γερμανικά: Georg, Jörg, Jürgen, Jörgen, Γεωργιανά: გიორგი (Giorgi), Δανέζικα: Jørgen, Εσθονικά: Jüri, Ιρλανδικά: Seoirse, Ισπανικά: Jorge, Ιταλικά: Giorgio, Καταλανικά: Jordi, Λιθουανικά: Jurgis, Νορβηγικά: Jørgen, Georg, Ολλανδικά: Joris, Sjors, Ούγγρικα: György, Πολωνικά: Jerzy, Πορτογαλλικά: Jorge, Ρώσσικα: Георгий (Georgij), Юрий (Yury), Егор (Yegor), Σλοβάκικα: Juraj, Σουηδικά: Göran, Jörgen, Örjan, Georg, Τσέχικα: Jiří, Φινλανδικά: Jyrki, Yrjö

Γιατί είναι κινητή εορτή;

Η γιορτή του Αγίου Γεωργίου έχει οριστεί στις 23 Απριλίου, ημερομηνία του θανάτου του. Ωστόσο, όταν αυτή η ημερομηνία πέφτει μέσα στην Σαρακοστή, η γιορτή μεταφέρεται την δεύτερη ημέρα του Πάσχα.

Είναι εξίσου δημοφιλές όνομα στο εξωτερικό;

Ιδιαίτερα δημοφιλές είναι στην Αγγλία, αφού ο Άγιος Γεώργιος αποτελεί και προστάτη Άγιο της χώρας. Στις ΗΠΑ, είναι το 166ο δημοφιλέστερο όνομα, ενώ ήταν ανάμεσα στα 5 δημοφιλέστερα πριν έναν αιώνα. Στην Βρετανία, το όνομα έγινε ακόμη πιο δημοφιλές από τον 18ο αιώνα και εξής, όταν στέφθηκε βασιλιάς ο Γεώργιος Α'. Σημειώστε πάντως πως το αγγλικό όνομα «George» δίνεται (λιγότερο συχνά, ασφαλώς) και σε γυναίκες.

Τι σχέση έχει με την αρχαιοελληνική μυθολογία ο Άγιος Γέωργιος;

Η παράδοση του ιππέα Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει τον δράκοντα έχει εξόφθαλμες ομοιότητες με την ιστορία του μυθικού Βελλεροφόντη, γιου του Ποσειδώνα και της βασίλισσας της Κορίνθου, ο οποίος δάμασε τον Πήγασο και ανέλαβε να σκοτώσει την Χίμαιρα, το τέρας που ξερνούσε φλόγες και ταλαιπωρούσε τους κατοίκους του βασιλείου της Λυκίας. Ο νεαρός Βελλεροφόντης κατάφερε να σκοτώσει το θηρίο με το δόρυ του. 

*Υπάρχει μία και μοναδική παροιμία με το όνομα Γιώργος 

Παρότι δημοφιλέστερο όνομα από το «Γιάννης», το οποίο φιγουράρει σε δεκάδες παροιμίες, το «Γιώργος» αναφέρεται σε μία και μόνο παροιμία: «Όπου Γιώργος και μάλαμα», η οποία φέρεται να προέρχεται από πρόσφατη παραλλαγή, του τραγουδιού του Γιώργου Μητσάκη.

Τι λέει η αριθμολογία για τον Γιώργο

Από πλευράς αριθμολογίας, ο λεξάριθμος του ονόματος είναι το 1, κάτι που φανερώνει άνδρα-ηγέτη, επιβλητικό και αξέχαστο, που παίρνει πρωτοβουλίες και ξεχωρίζει με την αποφασιστικότητά του, αλλά διαθέτει το ελάττωμα του εγωισμού.

 Πάντως, η λέξη γεωργία, πέρα από την καλλιέργεια της γης, αναφέρεται και στην καλλιέργεια του πνεύματος, που οι Γιωργάδες καλούνται να αναπτύξουν ακόμη περισσότερο.

Πηγή: in2life

Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος;



Από τους δημοφιλέστερους Αγίους σε όλο τον χριστιανικό κόσμο. Ονομάζεται, επίσης, Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος. Ειδικά στη χώρα μας, δεν υπάρχει περιοχή που να μην έχει εξωκλήσι ή εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη του, ενώ το όνομα Γεώργιος είναι από τα πλέον συνηθισμένα.

Κατά τους συναξαριστές και την Ιερή Παράδοση, ο Γεώργιος γεννήθηκε μεταξύ 275 και 281 στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Ο πατέρας του Γερόντιος καταγόταν από πλούσια οικογένεια της Καππαδοκίας και ήταν στρατιωτικός και Συγκλητικός. Η μητέρα του Πολυχρονία καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Και οι δύο γονείς του Γεωργίου είχαν βαπτιστεί χριστιανοί.

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, η οικογένεια του Αγίου μετακόμισε στη Λύδδα, την πατρίδα της μητέρας του. Σε νεαρή ηλικία, ο Γεώργιος ακολούθησε στρατιωτική καριέρα και εντάχθηκε στο Ρωμαϊκό Στρατό. Γρήγορα ξεχώρισε για τις ικανότητες και την ανδρεία του κι έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον προήγαγε σε Δούκα (διοικητή) και Κόμη (συνταγματάρχη) στο σώμα της αυτοκρατορικής φρουράς.

Tα φριχτά Μαρτύρια 

Το 303 μ.Χ. ο Διοκλητιανός άρχισε λυσσαλέους διωγμούς κατά των Χριστιανών. Ο Γεώργιος αρνήθηκε να εκτελέσει τις διαταγές του και ομολόγησε την πίστη του. Ο αυτοκράτορας, που δεν περίμενε αυτή τη συμπεριφορά από ένα δικό του άνθρωπο, διέταξε να υποβάλουν τον Γεώργιο σε φρικτά βασανιστήρια, προκειμένου να απαρνηθεί την πίστη του.

Αφού τον λόγχισαν, του ξέσχισαν τις σάρκες με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια.

 Ο Γεώργιος υπέμεινε καρτερικά το μαρτύριο και στις 23 Απριλίου 303 αποκεφαλίστηκε στα τείχη της Νικομήδειας. Την ημερομηνία αυτή τιμάται η μνήμη του σε όλο τον χριστιανικό κόσμο, με εξαίρεση τις ορθόδοξες εκκλησίες, όταν η 23η Απριλίου πέφτει πριν από το Πάσχα ή συμπίπτει με το Πάσχα, επειδή η ακολουθία του περιλαμβάνει αναστάσιμους ύμνους. Στην περίπτωση αυτή, ο εορτασμός της μνήμης του Αγίου Γεωργίου μετατίθεται για τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

Τα λείψανα του Γεωργίου

Το λείψανο του Γεωργίου, μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα, μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Λύδδα. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση. Επί του τάφου του Γεωργίου ο Μέγας Κωνσταντίνος έκτισε ναό.

Η θαυμαστή καρτερία που επέδειξε ο Γεώργιος κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου του και τα θαύματα που επιτέλεσε, συνετέλεσαν στη μεταστροφή πολλών παριστάμενων Ρωμαίων στον Χριστιανισμό, με επιφανέστερη περίπτωση της συζύγου του Διοκλητιανού, Αλεξάνδρας, η οποία ασπάστηκε τον Χριστιανισμό μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο. Η μνήμη τους τιμάται στις 21 Απριλίου.

Η φήμη του Γεωργίου διαδόθηκε σε όλη την Ανατολή. Ήδη, τον 4ο αιώνα υπήρχαν στη Συρία ναοί με το όνομά του, ενώ στην Αίγυπτο είχαν χτιστεί προς τιμήν του 40 ναοί και 3 μοναστήρια. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρεται ναός του Γεωργίου, ήδη, από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Οι εκκλησιαστικοί ποιητές, όπως ο Ρωμανός ο Μελωδός, του αφιέρωσαν θριαμβευτικούς ύμνους και εγκώμια, ανακηρύσσοντάς τον «Αστέρα πολύφωτον, ώσπερ ήλιον λάμποντα», «Πρωταθλητάρχην και πρωτοστράτηγον και μέγαν ταξιάρχην της πίστεως» και της «πίστεως υπέρμαχον και μάρτυρα αήττητον και νικητήν θεόστεπτον», «περιφρουρούντα το εν θαλάσση πλέοντα, τον εν οδώ βαδίζοντα και τον εν νυκτί κοιμώμενον», μεγαλομάρτυρα τροπαιοφόρον, του οποίου,«το θαυμάσιον αυτού όνομα εν πάση τη γη άδεται».

Το απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου

Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής

και των πτωχών υπερασπιστής,

ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,

τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,

πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ

σωθήναι τα ψυχάς ημών.

Τα θαύματα

Τα αποδοθέντα εις τον Άγιο θαύματα είναι πάμπολλα, μερικά από τα οποία παράδοξα και παράλογα. Από τον 9ο αιώνα κιόλας, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος Α’ αναγκάστηκε να τα αποδοκιμάσει δημοσίως ως «τερατώδεις λήρους» και «φλυαρίας ανάμεστα».
 Το πλέον υμνηθέν θαύμά του είναι η Δρακοκτονία, που όμως ως μύθος προϋπήρχε. Σύμφωνα με την παράδοση, στα περίχωρα της Κυρήνης, περιοχή της σημερινής Λιβύης, υπήρχε ένα δράκος που παραφύλαγε σε μια πηγή και εμπόδιζε την ύδρευση του χωριού, ενώ κατέτρωγε τους περαστικούς.

Για να εξευμενίσουν τον δράκο, οι χωρικοί του έστελναν κάθε μέρα ως τροφή από ένα παιδί, το οποίο επέλεγαν δια κλήρου. Ο Θεός τους λυπήθηκε κι έστειλε τον Άγιο Γεώργιο για να εξολοθρεύσει τον δράκο, σε μία ημέρα που ήταν έτοιμος να καταβροχθίσει την όμορφη μοναχοκόρη του τοπικού άρχοντα.

 Ο Άγιος, μετά από φοβερή μονομαχία με τον δράκο, τον σκότωσε κι έσωσε την ωραία κόρη. Τότε, ο πατέρας της, αλλά και όλο το χωριό που ήταν ειδωλολάτρες, βαπτίστηκαν Χριστιανοί.

Το θαύμα αυτό αποδίδεται στην επιβίωση ενός πανάρχαιου εθίμου, της προσφοράς ανθρωποθυσιών στους δαίμονας, που καραδοκούσαν στις πηγές των υδάτων. Ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης το θεωρεί ως αναβίωση του αρχαίου μύθου του Περσέα, που έσωσε την Ανδρομέδα από τέρας. Ο μύθος ήταν ακόμη ζωντανός στην περιοχή της Καππαδοκίας, όπου έδρασε και μαρτύρησε ο Γεώργιος. 

Η Δρακοκτονία του Αγίου Γεωργίου δεν αναφέρεται στους αρχικούς Βίους του Αγίου, γι’ αυτό και μέχρι τον 12ο αιώνα η εκκλησιαστική εικονογραφία τον παρουσιάζει πεζό και όχι επί λευκού ίππου να διατρυπά με το δόρυ του τον δράκο, όπως επικράτησε να εικονίζεται αργότερα.

Ο Άγιος Γεώργιος κατέχει μια σημαντική θέση στο λαϊκό εορτολόγιο. Οι εορτές του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου) και του Αγίου Δημητρίου (26 Οκτωβρίου) ελαμβάνοντο παλαιότερα ως χρονικά ορόσημα για τις αγροτικές και ποιμενικές συμφωνίες (προσλήψεις βοσκών, καλλιέργεια κτημάτων κλπ), καθώς διαιρούν τον χρόνο σε δύο εξαμηνίες. 
Η γιορτή μέσα στην πασχαλινή περίοδο δίνει την ευκαιρία για ένα ανοιξιάτικο πανηγυρισμό στα πολλά εξωκλήσια και τις στάνες των κτηνοτρόφων, με προσφορά γαλακτερών στους επισκέπτες και ζωοθυσίες (κουρμπάνια) προς τιμή του Αγίου.

Ο Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος είναι ο προστάτης-Άγιος: της Αγγλίας, των χριστιανών της Παλαιστίνης, της Βηρυτού, της Γεωργίας, του βουλγαρικού Στρατού, της Καταλανίας, του Ελληνικού Πεζικού, των Μασόνων, των Προσκόπων, των Σταυροφόρων και της στάνης.
Έθιμα Αγίου Γεωργίου

Στο Όλβιο Ξάνθης αναβιώνει το έθιμο των πεχλιβάνηδων. Νεαροί παλαιστές (πεχλιβάνηδες), φορώντας δερμάτινο παντελόνι και αλειμμένοι με λάδι, επιδίδονται σ ’ένα είδος ελληνορρωμαϊκής πάλης, ιδιαίτερα δημοφιλούς στην Τουρκία. Νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα βάλει πλάτη τον αντίπαλό του ή θα του κατεβάσει το παντελόνι. Το έθιμο λέγεται ότι αναπαριστά τη μάχη του Αγίου Γεωργίου με τον δράκο και ήρθε στην Ελλάδα από τους πρόσφυγες της Κωνσταντινούπολης.

Το έθιμο των πεχλιβάνηδων αναβιώνει και στην Ανθή Σερρών. Οι ρίζες του, εδώ, βρίσκονται στα χρόνια της τουρκοκρατίας, όταν τα θαρραλέα παλληκάρια του χωριού, παίρνοντας την ευλογία από τον Αη-Γιώργη, πάλευαν με τα πρωτοπαλίκαρα των Τούρκων και κατάφερναν επιδεικνύοντας δύναμη και θάρρος να τα νικήσουν.

Στο Νέο Σούλι Σερρών γίνεται η αναπαράσταση της νίκης του Αγίου Γεωργίου επί του δράκου από νέους του χωριού. Το δρώμενο της «Δρακοκτονίας» συγκεντρώνει πολύ κόσμο κάθε χρόνο. Ακολουθεί γλέντι με χορό, κρασί και παραδοσιακό φαγητό.

Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας γίνονται αυτοσχέδιες ιπποδρομίες προς τιμή του Αγίου (Καλλιόπη Λήμνου, Πλατύ Μεσσηνίας, Άγιος Γεώργιος Μεσολογγίου).

Η Αράχωβα Βοιωτίας τιμά τον προστάτη Άγιό της με τριήμερες εκδηλώσεις, το «Πανηγυράκι», όπως το ονομάζουν οι ντόπιοι. Περιλαμβάνει δρώμενα, παραδοσιακά αγωνίσματα, τοπικούς χορούς και παραδοσιακή μουσική. Την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, κατά τη διάρκεια της περιφοράς της, συνοδεύουν νέοι και νέες της περιοχής με τοπικές ενδυμασίες.

Στην Ασή Γωνιά Χανίων οι κτηνοτρόφοι της περιοχής συρρέουν με τα κοπάδια τους στην εκκλησία του Αη-Γιώργη του Γαλατά για να πάρουν την ευλογία του. Τα ζώα, στολισμένα με τα πιο μελωδικά λέρια (κουδούνια), μαντρώνονται στην «κούρτα» έξω από την εκκλησία κι αρμέγονται ένα-ένα.


Πηγή: sansimera.gr

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Άγιοι Ραφαήλ Νικόλαος Ειρήνη



         Ο Aγιος Ραφαήλ, κατά κόσμον ονομαζόταν Γεώργιος Λασκαρίδης και γεννήθηκε στην Ιθάκη.
Όταν μεγάλωσε, πήγε στον περίφημο Μυστρά, όπου σπούδασε Ιατρική και Φιλοσοφία, ενώ συν τοις άλλοις συνδέθηκε φιλικά με τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο!
Η μεγάλη, πολύ βαθιά του αγάπη για την πατρίδα που κινδύνευε ολόγυρα, τον σπρώχνει τελικά στις τάξεις του στρατού μας, όπου γίνεται Αξιωματικός και συγκεκριμένα Χιλίαρχος! Το 1444 μ.Χ., στέλνεται από το Μυστρά για να λάβει μέρος στη μάχη της Βάρνας - όπου οι ενωμένες χριστιανικές δυνάμεις θα αντιμετώπιζαν τους Οθωμανούς (βλέπε εδώ για περισσότερα) - αλλά δεν προλαβαίνει. Στην περιοχή των Σερρών, τον προφταίνει η θλιβερή είδηση της μεγάλης νίκης των Τούρκων.… Πικραμένος, περνώντας το μαρτύριο της φιλοπατρίας, καταφεύγει περίλυπος στο Μοναστήρι του Τιμίου Προδρόμου στις Σέρρες της Μακεδονίας μας, αφιερώνεται στο Χριστό, γίνεται Μοναχός και στη συνέχεια λαμβάνει όλους τους βαθμούς της Ιεροσύνης. Μεταβαίνει ύστερα από τρία χρόνια στην Αθήνα, όπου και γίνεται Εφημέριος στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου Λουμπαδάρη. Όταν αργότερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στέφεται Αυτοκράτορας, πηγαίνει και ο Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ στην Κωνσταντινούπολη, για να συναντήσει και να συγχαρεί τον παλιό του φίλο. Εκεί, γίνεται δεκτός με χαρά από το νέο Βασιλιά, ο οποίος εκτιμώντας τα μεγάλα προσόντα και την μόρφωση, καθώς και το ακέραιο του χαρακτήρα του Αρχιμανδρίτου Ραφαήλ, τον κρατά κοντά του και τον τιμά με το αξίωμα του Πρωτοσύγκελου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο! Μάλιστα ο ορθοδοξότατος και ευπατρίδης Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, θα λάβει μέρος και σε μια Θεολογική συνάντηση στη Γαλλία, όπου και θα γνωριστεί με τον Νικόλαο. Ο Νικόλαος καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη μας και σπούδαζε στη Γαλλία Ιατρική. Αλλά όταν γνώρισε τον ’γιο Ραφαήλ, άκουσε τη διδασκαλία και αντίκρισε τη βαθιά του Πίστη, αποφάσισε να τον ακολουθήσει. Πράγματι, ο Νικόλαος απαρνείται τα εγκόσμια, τον ακολουθεί πίσω και γίνεται Διάκονος. Φτάνουμε στο 1452 μ.Χ., όπου έρχεται άλλη μια μεγάλη δοκιμασία για όλους. Η "Ψευδοένωση" των Εκκλησιών… Μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη, στις 12 Δεκεμβρίου 1452, γίνεται "ενωτική λειτουργία", παρόντος του απεσταλμένου του Πάπα, Καρδινάλιου Ισιδώρου. Όμως - έτσι έρχεται η Θεία Χάρις - ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ, αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα Κ. Παλαιολόγου, αποφασίζει να πειθαρχεί στο Θεό και όχι στους ανθρώπους και αρνείται να παραστεί!!! Κάτι που εξόργισε βέβαια τον Παλαιολόγο, ο οποίος είχε την απατηλή εντύπωση ότι έτσι εξυπηρετούσε το Έθνος… Ξεχνώντας ότι μοναδικός φίλος και ανίκητος σύμμαχος είναι ο ίδιος ο Χριστός, που τις πρεσβείες της Υπερμάχου Στρατηγού, αμέτρητες φορές είχε διασώσει τη Θεοφύλακτη στο παρελθόν… [σ.σ. Ο Αυτοκράτορας τις τελευταίες ημέρες της Πολιορκίας, λίγο πριν την άλωση, όταν δεν ήρθε η "δυτική βοήθεια", κατάλαβε το τραγικό του λάθος, και μέσα στην Αγία Σοφία, την τελευταία νύχτα, ζήτησε συγχώρεση από Θεό και ανθρώπους και ήσυχος την επομένη, έπεσε ως ήρως και εθνομάρτυς…]  Αυτό ήταν το δεύτερο μαρτύριο συνείδησης που περνούσε ο Αγιος Ραφαήλ. Μαζί με τον Διάκονο Νικόλαο δεν παρέστη στην απαράδεκτη σκηνή, στο απαράδεκτο “συλλείτουργο”, καταματωμένος στην ψυχή, εκεντημένος λόγχες αόρατες και τρομερές, που του σακάτευαν ότι αγαπούσε περισσότερο. Την Πίστη του και την Πατρίδα του! Που όμως όχι, δεν τα παρέδωσε! Ο θυμός όμως του Παλαιολόγου ήταν ασυγκράτητος και τιμώρησε με εξορία τους δύο Αγίους!!! Έτσι όταν άρχισε η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, οι Αγιοι δεν ήταν στην Πόλη. Το τρομερό νέο τους βρίσκει στη Μακεδονία, απ΄ όπου αργότερα με πλοίο, καταφεύγουν μαζί με άλλους πρόσφυγες στη Λέσβο. Φτάνουν στις Καρυές, όπου και τους δέχονται πολύ φιλικά. Μάλιστα ο Προεστός του χωριού, τους οδηγεί στο Μοναστηράκι του Λόφου των Καρυών, όπου και μονάζουν επί εννέα έτη. Ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, με τη γυναίκα και την κορούλα του Ειρήνη και ο Δάσκαλος Θεόδωρος, θα βρεθούν και αυτοί τις τρομερές εκείνες μέρες του Απριλίου 1463 στο Μοναστήρι των Καρυών, όπου οι Τούρκοι θα κάνουν τα πιο βάρβαρα και απάνθρωπα εγκλήματά τους! Ανήμερα της Λαμπροτρίτης, 9 Απριλίου 1463μ.Χ. Τον Ηγούμενο Αγιο Ραφαήλ, αυτό το ασύγκριτο παλικάρι της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας, θα τον δέσουν σε ένα δέντρο και θα του πριονίσουν ζωντανό το σαγόνι, με το πριόνι μέσα στο στόμα, υποβάλλοντάς τον σε ένα από τα τρομακτικότερα μαρτύρια που έχουν καταγραφεί!!! Ο Αρχιδιάκονος Αγιος Νικόλαος, πέθανε από τα μαρτυρικά βασανιστήρια των Τούρκων και το φρικτότατο μαρτύριο του Αγίου Ραφαήλ που έβλεπε!!! Την δωδεκάχρονη μόλις Αγία Ειρήνη, της έκοψαν το ένα χεράκι της, έριξαν ζεματιστό νερό μέσα στο στοματάκι της και στο τέλος τα θηρία την έκαψαν ζωντανή μέσα σε πιθάρι, μπροστά στα μάτια της μητέρας της Μαρίας, που δεν άντεξε και σταμάτησε η καρδιά της από το εφιαλτικό μαρτύριο του παιδιού της!!! Τον δε πατέρα της, τον Προεστό Βασίλειο, τον κατέσφαξαν, αφού πρώτα τον καταβασάνισαν με διαμελισμούς και απερίγραπτα μαρτύρια!!! Πριν όμως απ΄ όλα αυτά, είχαν αρπάξει το εντεκάμηνο βρέφος Ραφαήλ, το άλλο παιδί τους, αδελφό της Ειρήνης και βαφτιστήρι του Αγίου Ραφαήλ, και το ποδοπάτησαν συντρίβοντας το κεφαλάκι του!!! Το Δάσκαλο του χωριού Θεόδωρο, που πήγαινε πολύ τακτικά τους μαθητές του στην Εκκλησία, στο Μοναστήρι των Καρυών, τον βασάνισαν άγρια και στο τέλος του έκοψαν μαρτυρικά το κεφάλι!!! 


 Η μνήμη των Αγίων Νεομαρτύρων - που μαρτύρησαν στις 9 Απριλίου 1463 μ.Χ. - Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, επειδή η μέρα του μαρτυρίου τους ήταν Τρίτη ημέρα του Πάσχα (Λαμπροτρίτη), εορτάζεται κάθε χρόνο την Τρίτη ημέρα


noiazomai.agrino.org

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Ιεροσόλυμα: Ζωντανά η τελετή Αφής του Αγίου Φωτός. Η τελετή θα ξεκινήσει στις 12.00 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα

Ιεροσόλυμα: Ζωντανά η τελετή Αφής του Αγίου Φωτός




Πατήστε εδώ για να παρακολουθήσετε τη Θεία Λειτουργία της Πρώτης Αναστάσεως και της τελετής Αφής του Αγίου Φωτός, που μεταδίδονται από τον Ραδιοτηλεοπτικό Σταθμό 4Ε.

Μεγάλο Σάββατο, ημέρα θανάτου, χαράς και αιώνιας ζωής. Η τελευταία ημέρα της Μεγάλης Εβδομάδας, το Μεγάλο Σάββατο, έχει έναν πανηγυρικό χαρακτήρα λόγω της νίκης της ζωής έναντι του θανάτου.

Όλα ξεκινούν το πρωί, με τη Θεία Λειτουργία της Πρώτης Αναστάσεως. Ακολούθως γίνεται η τελετή του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα, ενώ το μεσημέρι και το βράδυ στην Ελλάδα τελείται η Ακολουθία της Αναστάσεως.
Η τελετή θα ξεκινήσει στις 12.00 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα και όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο ναός αναμένεται να είναι κατάμεστος από πιστούς που θα πάνε να βιώσουν την κατανυκτική ατμόσφαιρα.
Όλα ξεκινούν με την είσοδο του Πατριάρχη Θεόφιλου Γ΄ στον ναό, ο οποίος θα συνοδεύεται από αρχιερείς, ιερείς και διακόνους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων αλλά και από τον Αρμένιο Πατριάρχη.
Μάλιστα, πριν φτάσει ο Πατριάρχης, ο Πανάγιος Τάφος έχει ελεγχθεί ώστε να σιγουρευτούν ότι δεν υπάρχει τίποτα με το οποίο μπορεί να ανάψει η φωτιά και έχει σφραγιστεί από το προηγούμενο βράδυ με βουλοκέρι.
Όταν λοιπόν φτάνει ο Πατριάρχης αρχίζει η Ιερή Λιτανεία και αποσφραγίζεται ο Πανάγιος Τάφος. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων βγάζει την αρχιερατική του στολή και μένει μόνο με το λευκό στιχάριο. Παίρνει τους πυρσούς και μπαίνει μέσα στο Ιερό Κουβούκλιο.
Μέσα στον Ιερό Ναό όλα τα καντήλια είναι σβηστά και δεν υπάρχει ούτε ένα κερί αναμμένο. Όταν ο Πατριάρχης λέει την προσευχή το Άγιο Φως κατέρχεται και ανάβουν οι πυρσοί.
Το Άγιο Φως, όπως λένε, έρχεται από το πουθενά μόνο στον ελληνορθόδοξο πατριάρχη στις 12.00 το μεσημέρι, όταν και κατά το Ευαγγέλιο έγινε η πρώτη Ανάσταση.
Ο υφυπουργός Εξωτερικών Κυριάκος Γεροντόπουλος, ο οποίος βρίσκεται στα Ιεροσόλυμα για να παραστεί στην τελετή, παίρνει το Άγιο Φως και το μεταφέρει στην Αθήνα.

Το αεροπλάνο του προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» στις 18.30, όπου γίνεται η τελετή υποδοχής με τιμές αρχηγού κράτους, και έπειτα ξεκινά η διανομή του σε όλη τη χώρα.

Δύο αεροσκάφη αναχωρούν αμέσως για Ιωάννινα, Κέρκυρα, Κεφαλονιά, Ζάκυνθο, Μύκονο, Σάμο, Κω, Μυτιλήνη, και το Άγιο Φως φτάνει στον τελευταίο προορισμό του γύρω στις 22.30.

Όσο για το Ηράκλειο, τη Χίο, την Σαντορίνη, την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη, το Άγιο Φως φτάνει εκεί με έκτακτες πτήσεις, με αποτέλεσμα να μετατεθούν για μία ώρα οι προγραμματισμένες πτήσεις προς αυτές τις περιοχές.

Έτσι το Άγιο Φως φτάνει σε όλη την Ελλάδα και σε κάθε σπίτι της χώρας.


 http://www.tv4e.gr/livestreaming.php

ΠΗΓΗ: zougla.gr

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Δείτε ζωντανά την Ακολουθία των Παθών από το Φανάρι (live streaming)

pathi17042014
Παρακολουθήστε ζωντανά την Ακολουθία των Παθών του Κυρίου και τον Όρθρο της Μ. Παρασκευής από τον Πατριαρχικό Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι.
                      πατηστε στον συνδεσμο: http://www.greektvlive.net/betaomicronupsilonlambdaeta-live.html 

Μεγάλη Παρασκευή: Ποια είναι τα ήθη και έθιμα της σημερινής ημέρας σε όλη την Ελλάδα;;;


18 Απριλίου 2014
Μεγάλη Παρασκευή: Ποια είναι τα ήθη και έθιμα της σημερινής ημέρας σε όλη την Ελλάδα;;;
Μεγάλη Παρασκευή: μία ημέρα απόλυτης νηστείας, η Εκκλησία μας θυμίζει και βιώνει την πορεία του Ιησού προς τον Σταυρό και τον θάνατο, την ταφή του και, εν τέλει, την πλήρη επικράτηση του κακού επί του καλού, μέχρι το δεύτερο να θριαμβεύσει ξανά με την Ανάσταση.
Τα 12 Ευαγγέλια που διαβάζονται την Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ και τα 5 την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί μας παρουσιάζουν τα δραματικά γεγονότα από όλους τους Ευαγγελιστές.
Με τον τρόπο αυτό ζούμε την προδοσία και τη σύλληψη, την ανάκριση και τους εξευτελισμούς, την θανατική καταδίκη από τους Αρχιερείς και τον Πιλάτο, την άρνηση και τη μετάνοια του Πέτρου, την πορεία προς το Γολγοθά, τη Σταύρωση, το Θάνατο, την Αποκαθήλωση, την ταφή και τη σφράγιση του μνημείου.
Σύμφωνα με τις ευαγγελικές περικοπές, ο Ιησούς σταυρώθηκε στις 9 το πρωί. Το μαρτύριό του κράτησε 6 ώρες, ώσπου, στις 3 το μεσημέρι, παρέδωσε το πνεύμα λέγοντας «τετέλεσθαι».
Κατά την δύση του ηλίου, ο Ιωσήφ από Αριμαθείας και ο Νικόδημος -και οι δύο κρυφοί μαθητές του Ιησού- αποκαθηλώνουν το Σώμα, το αρωματίζουν, το τυλίγουν σε καθαρό σεντόνι, το θάβουν σε καινούργιο τάφο και τον σφραγίζουν με μεγάλο λίθο.
Τη Μεγάλη Παρασκευή το πρωί διαβάζονται οι Ώρες στη θέση της Θείας Λειτουργίας, το μεσημέρι γίνεται η Αποκαθήλωση και το βράδυ βγαίνει στο κέντρο των ναών ο επιτάφιος και διαβάζονται τα Εγκώμια, ενώ ακολουθεί η περιφορά.
«Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην», ακούμε στους ψαλμούς.
Ωστόσο, ο θάνατος του Χριστού γίνεται σωτήριος για εμάς, πηγή λύτρωσης που θα έλθει με την Ανάστασή Του.
«Ιδείν την του Υιού σου Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους», καταλήγουν τα εγκώμια με το «Αι γενεαί πάσαι».
Τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα στις Κυκλάδες
Η περίοδος του Πάσχα έχει ξεχωριστή γοητεία στις Κυκλάδες. Ήθη και έθιμα που παραμένουν αναλλοίωτα στο χρόνο αναβιώνουν τη Μεγάλη Εβδομάδα στα νησιά και κορυφώνονται την Κυριακή του Πάσχα, δίνοντας σε αυτή τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης ένα διαφορετικό άρωμα και χρώμα.

Ίσως η πιο εντυπωσιακή περιφορά του Επιταφίου είναι αυτή που γίνεται στον Πύργο της Σαντορίνης. Ξεκινώντας από νωρίς το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής, δεκάδες παιδιά τοποθετούν σε ταράτσες, μπαλκόνια, δρόμους, αλλά και στα τείχη του μεσαιωνικού κάστρου χιλιάδες «τενεκεδάκια». Πρόκειται για αυτοσχέδια λυχνάρια που καίνε παραφινέλαιο και μόλις πέσει το σκοτάδι και λίγο πριν την έναρξη της περιφοράς του Επιταφίου, ανάβουν και προσδίδουν μαγική ατμόσφαιρα στο νησί.
Στα Κουφονήσια τη Μεγάλη Πέμπτη, μετά το τέλος της ακολουθίας των Παθών, οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην εκκλησία και στολίζουν τον Επιτάφιο με άνθη, μια γυναίκα ψάλλει το μοιρολόι της Παναγίας και οι υπόλοιπες γυναίκες παραμένουν στην εκκλησία κοντά στον Επιτάφιο μέχρι το πρωί. Τη Μεγάλη Παρασκευή το λιμάνι φωταγωγείται από άκρη σε άκρη με δάδες και γίνεται η περιφορά του Επιταφίου.
Στη Νάξο την Μεγάλη Παρασκευή οι κοπέλες καθαρίζουν τις εκκλησιές, στολίζουν τον Επιτάφιο και μετά ακολουθεί η περιφορά. Στο πασχαλινό τραπέζι ξεχωρίζει το παραδοσιακό «μπατούδο», κατσικάκι γεμιστό με εντόσθια, λαχανικά, ρύζι, αυγά και τυρί ψημένο στο φούρνο.
Την Μεγάλη Παρασκευή στην Τήνο, οι ενορίες συναγωνίζονται ποιος θα στολίσει τον καλύτερο Επιτάφιο. Τον στολίζουν κορίτσια κυρίως με βιολέτες, ενώ δεν ζυγώνουν παντρεμένες γυναίκες στη διαδικασία. Μετά το τέλος της ακολουθίας παρέες πιστών γυρίζουν όλη τη νύχτα και ανάβουν τα καντήλια στα ξωκλήσια, ψάλλοντας τους ύμνους της ημέρας και προσπαθώντας να ανάψουν τα πιο πολλά καντήλια για το καλό της ημέρας. Το πρωί του Μ. Σαββάτου γίνεται η πρώτη Ανάσταση και όταν ο παπάς πει το «Ανάστα ο Θεός κρίναι την γην» σκορπίζονται μονόφυλλα σε όλη την εκκλησία, ενώ οι πιστοί προσπαθούν να πιάσουν ένα στον αέρα και να το βάλουν στο πορτοφόλι τους για να το έχουν πάντα γεμάτο.
Στην Ίο το Σάββατο του Λαζάρου οι φούρνοι φτιάχνουν σταφιδόψωμα σε σχήμα ανθρώπου τα λεγόμενα λαζαράκια. Την Μ. Παρασκευή κατά την περιφορά των δύο Επιταφίων των ενοριών του νησιού, τα εγκώμια ψέλνονται από χορωδίες γυναικών και κοριτσιών, ενώ μετά την αποκαθήλωση οι νέοι του νησιού παίζουν ένα παιχνίδι με μικρές σιδερένιες κόκκινες και πράσινες μπάλες χωρισμένοι σε δύο ομάδες.
Στην Σύρο, το Πάσχα γιορτάζεται με ιδιαίτερη αίγλη. Οι δύο θρησκευτικές της κοινότητες, η Ορθόδοξη και η Καθολική, γιορτάζουν συγχρόνως, με αγάπη κατάνυξη και αμοιβαίο σεβασμό τις άγιες μέρες του Πάσχα. Οι Κυκλάδες είναι η μοναδική ίσως περιοχή του κόσμου όπου οι Καθολικοί γιορτάζουν το Πάσχα τους μαζί με τους Ορθόδοξους.
Στη Μύκονο οι γυναίκες ασπρίζουν τα σπίτια και πλάθουν τα «λαζαράκια» ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπων. Την απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα οι κάτοικοι καίνε τον «Ιούδα» στηn πλατεία του νησιού.
Στη Σέριφο το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου όλες οι οικογένειες πηγαίνουν στην εκκλησία με ένα καλαθάκι μέσα στο οποίο τοποθετούν τυρί, κουλούρια και τόσα κόκκινα αυγά όσα τα μέλη της οικογένειας. Μετά τα τέλος της λειτουργίας οι πιστοί μεταφέρουν το αναστάσιμο φως με λαμπάδες ή λιχνοφάναρα και επιστρέφουν στο σπίτι τους όπου με τη φλόγα σχηματίζουν έναν σταυρό στο ανώφλι της πόρτας. Κατόπιν τσουγκρίσουν τα κόκκινα αυγά τρώγοντας ο καθένας από ένα, τελειώνοντας έτσι τη νηστεία. Το Μεγάλο Σάββατο, μετά την Ανάσταση, φτιάχνουν ένα ομοίωμα του Ιούδα το οποίο καίνε συμβολικά.

athensmagazine.gr

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Μεγάλη Πέμπτη: Σήμερον κρεμάται επί ξύλου. - Ποια είναι τα έθιμα της σημερινής ημέρας;;;

17 Απριλίου 2014



Το συγκλονιστικότερο μέρος του Θείου Δράματος ξεδιπλώνεται από την σημερινή Μεγάλη Πέμπτη.

Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το βηματισμό του Θεανθρώπου «μέχρι Σταυρού και Ταφής», αλλά και θα αποπειραθούμε να ψαύξουμε «άκρω δακτύλω» το υπέρλογο και μέγιστο θαύμα της Ανάστασής Του.

Την Μεγάλη Πέμπτη γιορτάζουμε τέσσερα γεγονότα:

1. Τον Ιερό Νιπτήρα, το πλύσιμο δηλαδή των ποδιών των μαθητών από τον Κύριο, δείχνοντας για το ποια πρέπει να είναι η διακονία των πιστών στην Εκκλησιά. Ο Χριστός έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του και τα σκούπισε με το «λεντίον» (πετσέτα) που είχε ζωστεί, σε ένδειξη της μέγιστης ταπείνωσής Του. Παράλληλα τους είπε: «αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου».

2. Τον Μυστικό Δείπνο, δηλαδή την παράδοση του Μυστήριου της Θειας Ευχαριστίας. Ο Χριστός παρέθεσε στον όμιλο των μαθητών το τελευταίο Δείπνο πριν τον σταυρικό θάνατό Του. Δεν ονομάζουμε όμως τον Δείπνο αυτόν «μυστικό», επειδή... έγινε χωρίς να το γνωρίζουν άλλοι, αλλά επειδή ο Χριστός μύησε τους Μαθητές Του στο «Μυστήριο των Μυστηρίων», την Θεία Ευχαριστία. Τους παρέδωσε το Σώμα Του και το Αίμα Του, την αιώνια πνευματική τροφή, που παραθέτει η Εκκλησία στους πιστούς σε κάθε λειτουργική σύναξη. Τους είπε, λοιπόν, δείχνοντας το ψωμί: «Λάβετε, φάγετε, τούτο εστί το Σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον εις άφεσιν αμαρτιών». Μετά το δείπνο, έλαβε το ποτήρι με το κρασί και είπε: «Πίετε εξ αυτού πάντες. Τούτο εστί το Αίμα μου, το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών».

3. Την Προσευχή του Κυρίου στο Ορός των Ελαιών και

4. Την Προδοσία του Ιούδα, δηλαδή την αρχή του Πάθους του Κυρίου 4. Ο Ιούδας παρέδωσε τον Κύριο στους Ιουδαίους για το ευτελές ποσό των «τριάκοντα αργυρίων», δίνοντάς του συνθηματικά έναν ασπασμό και λέγοντας ειρωνικά «Χαίρε, ραββί».

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης γίνεται η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.
Κοινωνούν πολλοί πιστοί, κατάλληλα προετοιμασμένοι με εξομολόγηση και νηστεία. Για όσους νηστεύουν αυστηρά τη Μεγ. Βδομάδα (χωρίς λάδι), η Μεγ. Πέμπτη καταλύεται.

Δηλ. τρώμε λάδι, καθώς γιορτάζουμε την παράδοση της Θ. Ευχαριστίας από τον Χριστό στην Εκκλησία και τιμάμε ξεχωριστά την ημέρα αυτή. Την ίδια μέρα βάφουν τα πασχαλινά κόκκινα αυγά. Η παράδοση αναφέρει ότι η Αγία Μαρία την Μαγδαληνή πήγε στη Ρώμη και διαμαρτυρήθηκε στον Αύγουστο για το έγκλημα του Πιλάτου, αναφέροντας παράλληλα τα σχετικά με την Ανάσταση του Χριστού. Επειδή όμως ο Αύγουστος δυσπιστούσε, εκείνη τον καλέσει να πιστέψει στην Ανάσταση, αν κοκκίνιζε μόνο του το αυγό που κρατούσε στα χέρια της. Όπως και έγινε.

Από τη Μεγάλη Πέμπτη, αρχίζουν κυρίως τα πασχαλινά έθιμα.
Από το πρωί οι γυναίκες καταγίνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν τις κουλούρες της Λαμπρής με διάφορα μυρωδικά και τις στολίζουν με ξηρούς καρπούς και με στολίδια από ζυμάρι. Τα ονόματά τους ποικίλουν ανάλογα με το σχήμα που τους δίνουν.
 Λέγονται κουτσούνες, κουζουνάκια, κοφίνια, καλαθάκια, δοξάρια, αυγούλες, λαζαράκια.

Στην Κορώνη, τις λαμπριάτικες κουτσούνες, τις ζυμώνουν με λάδι, μύγδαλα και γλυκάνισο. Βράζουν και δαφνόφυλλα και προσθέτουν το ζουμί για νοστιμάδα. Τις πλάθουν στρογγυλές σαν κουλούρες ή μακρουλές και τις περιπλέκουν μέσα σε ζυμάρι. Βάζουν στη μέση το κόκκινο αυγό και τη στολίζουν με αγκιναρίτσες, πουλάκια, αμύγδαλα και σουσάμι.

Βασική ασχολία της ημέρας είναι και το βάψιμο των Αυγών. Πάσχα δίχως κόκκινα αυγά δε γίνεται. Για αυτό και η Μεγάλη Πέμπτη λέγεται επίσης και Κόκκινη Πέμπτη ή " ΚοκκινοΠέμπτη"
Το βάψιμο των αυγών γίνεται με ορισμένη εθιμοτυπία. Σε πολλά μέρη, είναι συγκεκριμένος ο αριθμός αυγών που θα βάψουν και οι τρόποι και τα μέσα βαφής που θα χρησιμοποιήσουν.
Σε ορισμένες περιοχές διατηρούν και κάποιες δεισιδαιμονίες: " πχ το δοχείο όπου βάφουν τα αυγά, πρέπει να είναι καινούριο, τη βαφή δεν την βγάζουν από το σπίτι, ούτε επιτρέπεται να τη χύσουν "

'Αλλοτε γυναίκες και άντρες ασχολούνταν με το γράψιμο ή το κέντημα των αυγών. Δηλαδή ζωγράφιζαν πάνω στα αυγά με λιωμένο κερί, πουλιά ή διάφορα άλλα σχήματα. Τα κορίτσια βάζουν στα αυγά και φτερά από χαρτί χρωματιστό, τους βάζουν ουρά, μύτη από ζυμάρι σαν πουλί και το κρεμούν από την οροφή.
Το αυγό, που περικλείνει μέσα του μια ζωή, έχει μια δύναμη, που σύμφωνα με μια παλιά αντίληψη, μεταδίδεται σε ανθρώπους, ζώα και φυτά. Την έννοια αυτή έχουν και τα πασχαλινά αυγά, των οποίων η δύναμη ενισχύεται και από κάποια άλλα στοιχεία.
Για παράδειγμα, όλα τα κόκκινα αυγά, δεν έχουν την ίδια χάρη.

" Θαυμαστές ιδιότητες, έχει κυρίως το αυγό της Παναγίας, το πρώτο αυγό που θα βάψουν και θα το βάλουν στο εικονοστάσι του σπιτιού " Με το αυγό της Παναγίας, οι γυναίκες σταυρώνουν τα παιδιά ενώ μερικές φορές το αυγό έχει και κάποιες ανατρεπτικές ιδιότητες. Όπως για παράδειγμα, αν το αυγό είναι τριών χρόνων και τοποθετηθεί στην κοιλιά εγκύου γυναίκας ή ζώου, αποτρέπεται το ενδεχόμενο αποβολής "

Στα χωριά της Καρδίτσας, πιστεύουν ότι το πασχαλινό αυγό έχει θεραπευτικές ικανότητες. Λένε μάλιστα ότι όσοι έχουν αιματώδη στίγματα στο ασπράδι των ματιών τους και σπάσουν το φυλαγμένο από πέρσι πασχαλινό αυγό και βάλλουν επάνω τον κρόκο, θα βρουν τη γιατρειά τους.
Εξαιρετικές ιδιότητες έχουν και τα ευαγγελισμένα αυγά, εκείνα δηλαδή που στέλνονται στην εκκλησία για να λειτουργηθούν.

Στη Σινώπη, βάφονται τόσα αυγά όσα τα άτομα του σπιτιού και ένα της Παναγίας. Το βράδυ τα βάζουν σε ένα κουτάκι και τα πηγαίνουν στην Εκκλησία για να διαβαστούν. Τα τοποθετούν κάτω από την Αγία Τράπεζα και τα αφήνουν εκεί έως την Ανάσταση.

Τα τσόφλια αυτών των αυγών, τα βάζουν στις ρίζες των δέντρων για να πιάσουν όλοι οι καρποί.

Στον ίδιο σκοπό, αποβλέπει και το έθιμο των χωρικών της Δυτικής Μακεδονίας, όπου το αυγό που θα πρωτοβάψουν τη Μεγάλη Τετάρτη τα μεσάνυχτα, (γιατί τότε βάφονται τα αυγά) θα ταφεί στην πρώτη αυλακιά του χωραφιού, εκεί ακριβώς όπου θα πρωταρχίσει το αλέτρι. Αυτό γίνεται για να βλαστήσει ο σπόρος με τη ζωτική δύναμη που έχει μέσα του το αυγό.
Η σύμπτωση ασκεί πάντα ιδιαίτερη γοητεία στο πνεύμα του λαού. Έτσι όσα αυγά, γεννήσουν οι κότες τη Μεγάλη Πέμπτη, έχουν εξαιρετικά θαυμαστές ιδιότητες και αποτρέπουν κάθε κακό.

Στο Σοποτό των Καλαβρύτων, τα αυγά που γεννιούνται τη Μ. Πέμπτη, τα πηγαίνουν στην Εκκλησία την ίδια μέρα, και αφού διαβαστούν, τα θάβουν πάλι την ίδια μέρα σταυρωτά στο αμπέλι για να μην το τρώει το σκαθάρι ή για να μην πέσει χαλάζι.

Στην Κορώνη, τα φυλάνε στο σπίτι και τα τρώνε όποτε τους πονάει ο λαιμός, γιατί πιστεύουν ότι κάνουν πολύ καλό.


Τη Μεγάλη Πέμπτη, όταν τη Νύχτα διαβάζονται τα δώδεκα Ευαγγέλια και γίνεται η τελετή της Σταύρωσης του Χριστού, η συγκίνηση της λαϊκής ψυχής για το θείο δράμα κορυφώνεται. Σε πολλά μέρη γυναίκες και κορίτσια, διανυκτερεύουν στην εκκλησία, "φυλάγουν και μοιρολογούν το Χριστό" όπως συνηθίζουν να κάνουν για κάθε αγαπημένο τους νεκρό.

Η εξαιρετική ιερότητα των όσων τελούνται στις λειτουργίες της Μ. Πέμπτης και της Μ. Παρασκευής, προσδίδει κατά τη λαϊκή πίστη, σε όλα τα αντικείμενα της λατρείας, (ύψωμα, λάδι, λουλούδια, κεριά) ξεχωριστή θεία δύναμη.

Έτσι, το ύψωμα της Μεγάλης Πέμπτης, οι γυναίκες σε πολλά μέρη της εβδομάδας, το βάζουν σε ένα σακουλάκι που έχει μέσα λουλούδια και το φυλάγουν πίσω από τα εικονίσματα για θεραπευτικές χρήσεις.

Στη Ζάκυνθο, επτά αγνές παρθένες, καθαρίζουν το σιτάρι ανά κόκκο, το πλένουν και το απλώνουν στον ήλιο, το αλέθουν και το ζυμώνουν για να κατασκευάσουν λειτουργία.
Εξίσου θαυμαστές ιδιότητες αποδίδουν και στα κεριά που ανάβουν, όταν διαβάζονται τα Δώδεκα Ευαγγέλια.
Σε πολλά μέρη το κερί αυτό, που μένει άκαυτο, το φυλάνε για φυλαχτό και όταν μπουμπουνίζει το χειμώνα και βρέχει δυνατά, το ανάβουν για να μην πέσει αστροπελέκι.

Η νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης, θεωρείται κυρίως από τις γυναίκες, ως η ιδανικότερη στιγμή για τον αγιασμό ειδών καθημερινής χρήσης, για την τέλεση μαγγανειών για την αποτροπή ασθενειών και για την παρασκευή φυλαχτών.
Σε πολλές περιοχές, κάθε οικογένεια φέρνει στην Εκκλησία ψωμί, αλάτι, αυγά και νερό σε φιάλη για να αγιαστούν.

Στη Λήμνο, στην ανάγνωση των Δώδεκα Ευαγγελίων, οι πιστοί τοποθετούν κάτω από την Αγια Τράπεζα μπουκάλια με νερό και τα παίρνουν μόνο τη Λαμπρή. Πλένουν τους ασθενείς με αυτό το νερό και τους σαραντίζουν, δηλαδή τους ραντίζουν 40 φορές με ένα κλωνί βασιλικό. Το ίδιο κάνουν και στα ζώα.

Στα Κούρεντα, τα κορίτσια στην εκκλησία γνέθουν νήματα, διαφόρων χρωμάτων τα οποία δένονται στα κουδούνια των ζώων για να είναι καλά. Τα κόκκινα τα κρατούν και αν τα πρόβατα αρρωστήσουν τους τρυπούν τα αυτιά και περνούν το κόκκινο νήμα για να γιατρευτούν.

Στην Αγιάσο Λέσβου, οι γυναίκες στα Δώδεκα Ευαγγέλια κάθε φορά που τέλειωνε ένα Ευαγγέλιο, έφτιαχναν με το κερί ένα σταυρό. Μάζευαν 12 σταυρούς και τους κολλούσαν στις γωνίες του σπιτιού για να ψοφήσουν οι ψύλλοι και οι κοριοί.

Υπάρχει η κοινή αντίληψη ότι οι ψυχές των νεκρών την Μ. Πέμπτη, όταν ο Σωτήρας κατεβαίνει στον Αδη, λυτρώνονται και ξανασαίνουν. Για αυτό και οι συγγενείς τους την ημέρα αυτή, ή τις επόμενες, επισκέπτονται τα νεκροταφεία και αφήνουν πάνω στους τάφους προσφορές ή μοιράζουν στη μνήμη τους τροφές.

Στο Λοζέτσι της Ηπείρου, τη Μεγάλη Πέμπτη, κάνουν ύψωμα, βράζουν σιτάρι και το πηγαίνουν στην Εκκλησία. Ο παπάς κάνει συλλείτουργο και μνημονεύει τις ψυχές.

Στη Ρόδο, τη Μεγάλη Πέμπτη, στα Δώδεκα Ευαγγέλια, ανάβονται φωτιές με χοντρούς κορμούς πεύκων, στις οποίες τα παιδιά πηδούν και καίνε το Μάρτη τους.

Στις Μέτρες της Θράκης τα παιδιά κάνουν το ομοίωμα του Ιούδα και το περιφέρουν στα σπίτια, ζητώντας καψίδια. Κάθε νοικοκυρά δίδει κλαδιά αμπελιού, λινάτσα ή περιχύνει στο ομοίωμα πετρέλαιο.

Τα παιδιά σηκώνουν τον Ιούδα και τραγουδούν:

" Ράτσα Κεράτς-α/ δως μια κληματσίδα/ να κάψουμε τον Οβριγιό/πόχει πολλή κασίδα/ οβριγιός φορεί φτερό/ στο κεφάλι τ΄το ξερό "
Το ομοίωμα καίγεται την επομένη στον Επιτάφιο. Μόλις ξημερώσει κρεμούν ένα κόκκινο ύφασμα στο ανατολικό παράθυρο του σπιτιού για να το δει ο ήλιος.

Στη Μονή της Πάτμου, το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης, γίνεται στο ύπαιθρο αναπαράσταση του ιερού νιπτήρα και της προσευχής του Κυρίου στο Όρος των Ελαιών.
Το βράδυ, την ώρα της ανάγνωσης των Δώδεκα Ευαγγελίων, ανάβουν φωτιά, απομίμηση της φωτιάς στην αυλή του Καϊάφα, όπου ήταν παρών ο Απόστολος Πέτρος.
Η τάση του λαού να μιμείται τα θεία Πάθη είναι έκδηλη.

Στις Κυδωνίες οι πιο θρήσκοι, τρώνε μια φορά τη μέρα, μόνο το μεσημέρι, γιατί μια φορά έγινε ο Μυστικός Δείπνος.
Στην Θράκη, την Κόκκινη Πέμπτη και τις δυο επόμενες, δεν πλένονται ούτε απλώνονται ρούχα, διότι καταστρέφονται τα αμπέλια και τα σπαρτά.


 athensmagazine.gr