Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

Ομιλία του Κωνσταντίνου ΙΑ’ Παλαιολόγου λίγο πριν από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης



Ὑμεῖς μέν, εὐγενέστατοι ἄρχοντες καὶ ἐκλαμπρότατοι δήμαρχοι καὶ στρατηγοὶ καὶ γενναιότατοι στρατιῶται καὶ πᾶς ὁ πιστὸς καὶ τίμιος λαός, καλῶς οἴδατε ὅτι ἔφθασεν ἡ ὥρα καὶ ὁ ἐχθρὸς τῆς πίστεως ἡμῶν βούλεται ἵνα μετὰ πάσης τέχνης καὶ μηχανῆς ἰσχυροτέρως στενοχωρήσῃ ἡμᾶς καὶ πόλεμον σφοδρὸν μετὰ συμπλοκῆς μεγάλης καὶ συρρήξεως ἐκ τῆς χέρσου καὶ θαλάσσης δώσῃ ἡμῖν μετὰ πάσης δυνάμεως, ἵνα, εἰ δυνατόν, ὡς ὄφις τὸν ἱὸν ἐκχύσῃ καὶ ὡς λέων ἀνήμερος καταπίῃ ἡμᾶς. Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἵνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως ἡμῶν. Παραδίδωμι δὲ ὑμῖν τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἡμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων. Καλῶς οὖν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσερα τινὰ ὀφείλεται κοινῶς ἐσμεν πάντες ἵνα προτιμήσωμεν ἀποθανεῖν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρῶτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ πατρίδος, τρίτον ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν χρεῶσται ἐσμεν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου πολλῷ μᾶλλον ὑπὲρ πάντων ἡμεῖς, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι.

Ἐὰν διὰ τὰ ἐμὰ πλημμελήματα παραχωρήσῃ ὁ Θεὸς τὴν νίκην τοῖς ἀσεβέσιν, ὑπὲρ τῆς πίστεως ἡμῶν τῆς ἁγίας, ἣν Χριστὸς ἐν τῷ οἰκείῳ αἵματι ἡμῖν ἐδωρήσατο, κινδυνεύομεν, ὃ ἐστι κεφάλαιον πάντων. Καὶ ἐὰν τὸν κόσμον ὄλον κερδίσῃ τις καὶ τὴν ψυχὴν ζημιωθῇ, τί τὸ ὄφελος; Δεύτερον πατρίδα περίφημον τοιούτως ὑστερούμεθα καὶ τὴν ἐλευθερίαν ἡμῶν. Τρίτον βασιλείαν τήν ποτε μὲν περιφανῆ, νῦν δὲ τεταπεινωμένην καὶ ἐξουθενωμένην ἀπωλέσαμεν, καὶ ὑπὸ τοῦ τυράννου καὶ ἀσεβοῦς ἄρχεται. Τέταρτον δὲ καὶ φιλτάτων τέκνων καὶ συμβίων καὶ συγγενῶν ὑστερούμεθα. Αὐτὸς δὲ ὁ ἀλιτήριος ὁ ἀμηρᾶς πεντήκοντα καὶ ἑπτὰ ἡμέρας ἄγει σήμερον ἀφ᾿ οὗ ἡμᾶς ἐλθὼν ἀπέκλεισεν καὶ μετὰ πάσης μηχανῆς καὶ ἰσχύος καθ᾿ ἡμέραν τὲ καὶ νύκτα οὐκ ἐπαύσατο πολιορκὼν ἡμᾶς καὶ χάριτι τοῦ παντεπόπτου Χριστοῦ Κυρίου ἡμῶν ἐκ τῶν τειχῶν μετὰ αἰσχύνης ἄχρι τοῦ νῦν πολλάκις κακῶς ἀπεπέμφθη. Τὰ νῦν δὲ πάλιν, ἀδελφοί, μὴ δειλιάσητε, ἐὰν καὶ τοῖχος μακρόθεν ὀλίγον ἐκ τῶν κρότων καὶ τῶν πτωμάτων τῶν ἑλεπόλεων ἔπεσε, διότι, ὡς ὑμεῖς θεωρεῖτε, κατὰ τὸ δυνατὸν ἐδιορθώσαμεν πάλιν αὐτό. Ἡμεῖς πάσαν τὴν ἐλπίδα εἰς τὴν ἄμαχον δόξαν τοῦ Θεοῦ ἀνεθέμεθα, οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗτοι ἐν ἵπποις καὶ δυνάμει καὶ πλήθει, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν πεποίθαμεν, δεύτερον δὲ καὶ ἐν ταῖς ἡμετέραις χερσὶ καὶ ῥωμαλαιότητι, ἣν ἐδωρήσατο ἡμῖν ἡ θεία δύναμις. Γνωρίζω δὲ ὅτι αὕτη ἡ μυριαρίθμητος ἀγέλη τῶν ἀσεβῶν, καθῶς ἡ αὐτῶν συνήθεια, ἐλεύσονται καθ᾿ ἡμῶν μετὰ βαναύσου καὶ ἐπηρμένης ὀφρύος καὶ θάρσους πολλοῦ καὶ βίας, ἵνα διὰ τὴν ὀλιγότητα ἡμῶν θλίψωσι καὶ ἐκ τοῦ κόπου στενοχωρήσωσι, καὶ μετὰ φωνῶν μεγάλων καὶ ἀλαλαγμῶν ἀναριθμήτων, ἵνα ἡμᾶς φοβήσωσι. Τὰς τοιαύτας αὐτῶν φλυαρίας καλῶς οἴδατε, καὶ οὐ χρὴ λέγειν περὶ τούτων. Καὶ ὥρα ὀλίγοι τοιαῦτα ποιήσωσι, καὶ ἀναριθμήτους πέτρας καὶ ἕτερα βέλη καὶ ἐλεβολίσκους, ὡσεὶ ἄμμον θαλασσῶν ἄνωθεν ἡμῶν πτήσουσι, δι᾿ ὧν, ἐλπίζω γάρ, οὐ βλάψωσι, διότι ὑμᾶς θεωρῶ καὶ λίαν ἀγάλλομαι καὶ τοιαύταις ἐλπίσι τὸν λογισμὸν τρέφομαι, ὅτι εἰ καὶ ὀλίγοι πάνυ ἐσμέν, ἀλλὰ πάντες ἐπιδέξιοι καὶ ἐπιτήδειοι ῥωμαλέοι τὲ καὶ ἰσχυροὶ καὶ μεγαλήτορες καὶ καλῶς προπαρασκευασμένοι ὑπάρχετε. Ταῖς ἀσπίσιν ὑμῶν καλῶς τὴν κεφαλὴν σκέπεσθε ἐπὶ τῇ συμπλοκῇ καὶ συρρήξει. Ἡ δεξιὰ ὑμῶν ἣ τὴν ρομφαίαν ἔχουσα μακρὰν ἔστω πάντοτε. Αἱ περικεφαλαῖαι ὑμῶν καὶ οἱ θώρακες καὶ οἱ σιδηροὶ ἱματισμοὶ λίαν εἰσὶν ἱκανοὶ ἅμα καὶ τοῖς λοιποῖς ὅπλοις, καὶ ἐν τῇ συμπλοκῇ ἔσονται πάνυ ὠφέλιμα, ἃ οἱ ἐναντίοι οὐ χρῶνται, ἀλλ᾿ οὔτε κέκτηνται.

Καὶ ὑμεῖς ἔσωθεν τῶν τειχῶν ὑπάρχετε σκεπόμενοι, οἱ δὲ ἀσκεπεῖς μετὰ κόπου ἔρχονται. Διό, ὢ συστρατιῶται γίγνεσθε ἕτοιμοι καὶ στερεοὶ καὶ μεγαλόψυχοι διὰ τοὺς οἰκτιρμοὺς τοῦ Θεοῦ. Μιμηθῆτε τούς ποτε τῶν Καρχηδονίων ὀλίγους ἐλέφαντας, πῶς τοσούτον πλῆθος ἵππων Ῥωμαίων τῇ φωνῇ καὶ θέα ἐδίωξαν, καὶ ἐὰν ζῷον ἄλογον ἐδίωξε πόσον μᾶλλον ἡμεῖς ἡ τῶν ζῴων καὶ ἀλόγων ὑπάρχοντες κύριοι, καὶ οἱ καθ᾿ ἡμῶν ἐρχόμενοι ἵνα παράταξιν μεθ᾿ ἡμῶν ποιήσωσιν ὡς ζῶα ἄλογα καὶ χείρονές εἰσιν. Οἱ πέλται ὑμῶν καὶ ῥομφαῖοι καὶ τὰ τόξα καὶ ἀκόντια πρὸς αὐτοὺς πεμπέτωσαν παρ᾿ ἡμῶν. Καὶ οὕτως λογίσθητε ὡς ἐπὶ ἀγρίων χοίρων καὶ πληθὺν κυνήγιον, ἵνα γνώσωσιν οἱ ἀσεβεῖς ὅτι οὐ μετὰ ἀλόγων ζῴων ὡς αὐτοί, παράταξιν ἔχουσιν, ἀλλὰ μετὰ κυρίων καὶ αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ ἀπογόνων Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων. Οἴδατε καλῶς ὅτι ὁ δυσσεβὴς αὐτὸς ὁ ἀμηρᾶς καὶ ἐχθρὸς τῆς ἁγίας ἠμῶν πίστεως χωρὶς εὔλογον αἰτίας τινὸς τὴν ἀγάπην ἣν εἴχομεν ἔλυσεν, καὶ τοὺς ὅρκους αὐτοῦ τοὺς πολλοὺς ἠθέτησεν ἀντ᾿ οὐδενὸς λογιζόμενος καὶ ἐλθῶν αἰφνιδίως φρούριον ἐποίησεν ἐπὶ τὸ στενὸν τοῦ Ἀσωμάτου, ἵνα καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν δύνηται βλάπτειν ἡμᾶς. Τοὺς ἀγροὺς ἡμῶν καὶ κήπους καὶ παραδείσους καὶ οἴκους πυριαλώτους ἐποίησε, τοὺς ἀδελφοὺς ἡμῶν τοὺς Χριστιανοὺς ὅσους εὗρεν, ἐθανάτωσε καὶ ἠχμαλώτευσε, τὴν φιλίαν ἡμῶν ἔλυσεν. Τοὺς δὲ τοῦ Γαλατά, ἐφιλίωσε, καὶ αὐτοὶ χαίρονται, μὴ εἰδότες καὶ αὐτοὶ οἱ ταλαίπωροι τὸν τοῦ γεωργοῦ παιδὸς μύθον, τοῦ ἐψήνοντος τοὺς κοχλίας καὶ εἰπόντος. Ὢ ἀνόητα ζῶα, καὶ τὰ ἑξῆς.

Ἐλθὼν οὖν ἀδελφοί, ἡμᾶς ἀπέκλεισε, καὶ καθ᾿ ἑκάστην τὸ ἀχανὲς αὐτοῦ στόμα χάσκων, πῶς εὓρη καιρὸν ἐπιτήδειον ἵνα καταπίῃ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἀνήγειρεν ὁ τρισμακάριστος ἐκεῖνος καὶ τῇ πανάγνῳ δεσποίνῃ ἡμῶν θεοτόκῳ καὶ ἀειπαρθένω Μαρία ἀφιέρωσεν καὶ ἐχαρίσατο τοῦ κυρίαν εἶναι καὶ βοηθὸν καὶ σκέπην τῇ ἡμετέρᾳ πατρίδι καὶ καταφύγιον τῶν Χριστιανῶν, ἐλπίδα καὶ χαρὰν πάντων τῶν Ἑλλήνων τὸ καύχημα πάσι τοῖς ὦσιν ὑπὸ τὴν τοῦ ἡλίου ἀνατολήν. Καὶ οὗτος ὁ ἀσεβέστατος τήν ποτε περιφανῆ καὶ ὀμφακλίζουσαν ὡς ῥόδον τοῦ ἀγροῦ βούλεται ποιῆσαι ὑπ᾿ αὐτόν. Ἣ ἐδούλωσε σχεδόν, δύναμαι εἰπεῖν, πάσαν τὴν ὑφ᾿ ἥλιον καὶ ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτῆς Πόντον καὶ Ἀρμενίαν, Περσίαν καὶ Παμφλαγονίαν, Ἀμαζόνας καὶ Καππαδοκίαν, Γαλατίαν καὶ Μηδίαν Κολχοὺς καὶ Ἴβηρας, Βοσποριανοὺς καὶ Ἀλβάνους Συρίαν καὶ Κιλικίαν καὶ Μεσοποταμίαν, Φοινίκην, Βακτριανοὺς καὶ Σκύθας, Μακεδονίαν καὶ Θετταλίαν, Ἑλλάδα, Βοιωτία, Λοκροὺς καὶ Αἰτωλούς, Ἀκαρνανίαν, Ἀχαΐαν καὶ Πελοπόννησον, Ἤπειρον καὶ τὸ Ἰλλυρικὸν Λύχνιτας κατὰ τὸ Ἀνδριατικόν, Ἰταλίαν, Τουσκίνους, Κέλτους καὶ Κελτογαλάτας, Ἰβηρίαν τὲ καὶ ἕως τῶν Γαδείρων, Λιβύαν καὶ Μαυρητανίαν καὶ Μαυρουσίαν, Αἰθιοπίαν, Βελέδας, Σκούδην, Νουμιδίαν καὶ Ἀφρικὴν καὶ Αἴγυπτον αὐτὸς τὰ νῦν βούλεται δουλῶσαι καὶ τὴν κυριεύουσαν τῶν πόλεων, ζυγῶ ὑποβαλεῖν καὶ δουλεία καὶ τὰς ἁγίας ἐκκλησίας ἡμῶν, ἔνθα ἐπροσκυνεῖτο ἡ Ἁγία Τριὰς καὶ ἐδοξολογεῖτο τὸ πανάγιον, καὶ ὅπου οἱ ἄγγελοι ἠκούοντο ὑμνεῖν τὸ θεῖον καὶ τὴν ἔνσαρκον τοῦ Θεοῦ Λόγου οἰκονομίαν, βούλεται ποιῆσαι προσκύνημα τῆς αὐτοῦ βλασφημίας καὶ τοῦ φληναφοῦ ψευδοπροφήτου Μωάμεθ, καὶ κατοικητήριον ἀλόγων καὶ καμήλων. Λοιπὸν ἀδελφοὶ καὶ συστρατιῶται, κατὰ νοῦν ἐνθυμηθῆτε ἵνα τὸ μνημόσυνον ὑμῶν καὶ ἡ μνήμη καὶ ἡ φήμη καὶ ἡ ἐλευθερία αἰωνίως γενήσηται.

el.wikisource.org

Χίλιες και μία ιστορίες: Θρύλοι για την Άλωση της Πόλης


Χίλιες και μία ιστορίες: Θρύλοι για την Άλωση της Πόλης

Οι Ρωμιοί δεν θεώρησαν ποτέ οριστικό το γεγονός της Άλωσης της Πόλης από τα «αγαρηνά σκυλιά». Γι’ αυτό αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άρχισαν να δημιουργούνται θρύλοι και παραδόσεις που συντηρούσαν την ελπίδα του Γένους, όχι μόνο για την ανάκτηση τη Κωνσταντινούπολης αλλά όλης της παλιάς Αυτοκρατορίας από τον Τουρκικό ζυγό. Παραθέτουμε εδώ μερικούς.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Παστουρμαδοπιτάκια Καισαρείας


Από Vasso Yannetsou

Η Καισάρεια, είναι πρωτεύουσα της Καππαδοκίας. Την μετονόμασε έτσι ο Ρωμαίος Τιβέριος το 17 μ.Χ. προς τιμήν του Καίσαρα Αυγούστου. Είναι η πατρίδα του Μεγάλου Βασιλείου. Ο Καππαδόκιος άρτος ήταν γνωστός στην αρχαία Ελλάδα (δειπνοσοφιστές Αθήναιου). Σήμερα όμως, η ονομασία προέλευσης «Καισαρείας», είναι εγγύηση για τον καλύτερης ποιότητας παστουρμά.
Υλικά για 16 πιτάκια

  • 8 φύλλα κρούστας
  •  16 φέτες παστουρμά
  • 16 λεπτές φέτες κασέρι, περίπου 10×3 εκ.
  • 16 φέτες ντομάτα χωρίς σπόρους
  • 1 κ.γ. πιπέρι μαύρο ανάμικτο με ⅓ κ.γ. κύμινο
  • 3 κ.σ. ελαιόλαδο για τα φύλλα
Αν θέλουμε λίγο σουσάμι ή μαυροσούσαμο ή παπαρουνόσπορο για το τελείωμα
1 ταψί στρωμένο με λαδόκολλα ελάχιστα λαδωμένη
Εκτέλεση
  1. Αφαιρούμε από τον παστουρμά το τσιμένι.
  2. Κόβουμε κατά μήκος τα φύλλα στα δύο
  3. Λαδώνουμε ελάχιστα μόνο τις άκρες κάθε φύλλου.
  4. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170° με αέρα
  5. Αφήνουμε περιθώριο 3-4 εκατοστά από την κάτω πλευρά κάθε φύλλου και τοποθετούμε στο πλάτος μια φέτα ντομάτας, επάνω της μια φέτα παστουρμά, στην συνέχεια μια φέτα τυρί. Πασπαλίζουμε το τυρί με λίγο από το μείγμα πιπεριού.
  6. Γυρνάμε τις άκρες του φύλλου, την κάτω και τα πλαϊνά για να κλείσουμε την γέμιση.
  7. Τυλίγουμε σε ρολό και τοποθετούμε στο ταψί σε μικρή απόσταση μεταξύ τους
  8. Αλείφουμε με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλίζουμε, αν θέλουμε με τους σπόρους που επιλέξαμε
  9. Ψήνουμε1 μέχρι να ροδίσουν και τα σερβίρουμε ζεστά

Συνοδεύουμε, αν θέλουμε, με γιαούρτι ραντισμένο με λίγο ελαιόλαδο ή λιωμένο βούτυρο, πασπαλισμένο με κόκκινο πιπέρι

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Άγιος Αχίλλειος Λαρίσης, ο Καππαδόκης (15 Μαΐου)

ΦΛΟΓΑ ΚΥΡΙΟΥ
Εικ. από εδώ
Ο Άγιος Αχίλλειος γεννήθηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 3ου αιώνα μ.Χ. στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας και έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Μεγάλου Κωνσταντίνου (306-337 μ.Χ.). Ο Άγιος Αχίλλειος κληρονόμησε από τους γονείς του μεγάλη περιουσία, αλλά αυτός την μοίρασε στους φτωχούς, τις χήρες και τα ορφανά. Κινούμενος από θείο ζήλο, και αφού έτυχε ευσεβούς παιδείας, επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους και στη συνέχεια τη Ρώμη.

Ασπάσθηκε το μοναχικό σχήμα και αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Θείου Λόγου. Περιερχόταν διάφορες χώρες, πόλεις και χωριά, και αψηφώντας τους χλευασμούς, τους διωγμούς, τις ταλαιπωρίες και του κινδύνους δίδασκε το λόγο του Θεού. Νήστευε, αγρυπνούσε, προσευχόταν και έκανε πρόθυμα πολλούς ασκητικούς αγώνες. Στο διάβα του ο Άγιος κήρυττε το Ευαγγέλιο οδηγώντας πολλούς ειδωλολάτρες να ασπαστούν την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη, τους οποίου και βάπτιζε.

Η γεμάτη αγώνα ζωή του, η θεοφιλής δράση του και τα πολλά πνευματικά χαρίσματα τον ανέδειξαν Επίσκοπο Λαρίσης. Από τη νέα του θέση ο Άγιος Αχίλλειος συνέχισε το έργο του και αναδείχθηκε πνευματικός ποιμένας και Μέγας διδάσκαλος, ισάξιος των μεγάλων ιεραρχών και αγίων ανδρών.

Ο Άγιος Αχίλλειος έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Υπήρξε από τα πιο μαχητικά στελέχη της Οικουμενικής Συνόδου και με τη σοφία του και τα θαύματά του συντέλεσε τα μέγιστα στην καταδίκη του Αρείου. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τις αρετές του, του έδωσε μεγάλη χρηματική δωρεά την οποία, με την επιστροφή του στη Λάρισα διέθεσε για να κτίσει ναούς και σε φιλανθρωπικό έργο.

Παρέμεινε στη θέση του Επισκόπου Λαρίσης για τριάντα χρόνια. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατο του, κάλεσε κοντά του όλους τους ιερείς της επισκοπής του, τους έδωσε τις τελευταίες πατρικές συμβουλές για τα καθήκοντά τους και «εκοιμήθη εν ειρήνη». Σύσσωμος ο κλήρος και ο λαός της περιφερείας Λαρίσης παραστάθηκε στην κηδεία του και τη στιγμή μάλιστα του ενταφιασμού του έγιναν πολλά θαύματα. Ο τάφος του παρέμεινε άγνωστος για 300 χρόνια, όταν με θαυμαστό τρόπο αποκαλύφθηκε και οι πιστοί έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό στη Λάρισα όπου και τοποθέτησαν το ιερό λείψανο του Αγίου. Εκεί καθημερινώς θαυματουργούσε μέχρι το έτος 978 μ.Χ., όταν ο άρχοντας των Βουλγάρων Σαμουήλ κατέλαβε τη Θεσσαλία, πήρε το ιερό λείψανο του Αγίου Αχιλλείου και το μετέφερε στο νησί της λίμνης Πρέσπας. Ο Σαμουήλ έδωσε το όνομα του Αγίου Αχιλλείου στο νησί και έκτισε μεγαλοπρεπή ναό αφιερωμένο στον Άγιο, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα [για το ναό αυτό (φωτο) δείτε άρθρο εδώ και εδώ]. Η μνήμη του Αγίου Αχιλλείου εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 15 Μαΐου.

Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Το Λαογραφικό Μουσείο γιορτάζει τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων με έκθεση και εκπαιδευτικό πρόγραμμα

Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), στην προσπάθειά του να αναδείξει τον ρόλο των μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, καθιέρωσε τη 18η Μαΐου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων. Για το 2015 το θέμα του εορτασμού είναι: «Μουσεία για μια κοινωνία με προοπτικές».

Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της εποχής μας είναι η μετεξέλιξη της κοινωνίας μας σε μία κοινωνία με όραμα τη βιώσιμη ανάπτυξη. Σε αυτή τη διαδικασία τα μουσεία πρέπει και μπορούν να έχουν έναν καθοριστικό ρόλο. Έχουν τη δυνατότητα να προτείνουν και να προβάλλουν πρότυπα για μια κοινωνία λιγότερο καταναλωτική, πιο ανοικτή σε συνεργασίες, με σεβασμό στα οικοσυστήματα: μια κοινωνία με προοπτικές.

Το Λαογραφικό Ιστορικό Μουσείο Λάρισας συμμετέχει και φέτος στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων με τις εξής εκδηλώσεις:
Περιοδική έκθεση με θέμα: «Νεοελληνικά αργυρά… από τη Συλλογή Γουργιώτη και τις συλλογές του Λαογραφικού Ιστορικού Μουσείου Λάρισας».

Η αργυροχοΐα με έργα κοσμικά και εκκλησιαστικά αποτελεί έναν από τους σημαντικόντερους κλάδους της νεοελληνικής λαϊκής τέχνης. Τα περισσότερα κοσμήματα τα αποκτά η γυναίκα ως γαμήλια δώρα και έχουν μαγικό, φυλακτικό ή αποτροπαϊκό χαρακτήρα. Ο έντονος φυτικός διάκοσμος συμβολίζει την αιώνια δύναμη της φύσης και την αναπαραγωγή της νέας ζωής.
Στην έκθεση παρουσιάζονται κοσμήματα που συμπληρώνουν ελληνικές παραδοσιακές γυναικείες και ανδρικές ενδυμασίες, εκκλησιαστικά αντικείμενα καθώς και στολισμένα αντικείμενα καθημερινού βίου. Βασικό υλικό κατασκευής τους είναι το ασήμι και είναι καμωμένα με ποικίλες τεχνικές κατασκευής.
Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στο Λαογραφικό Μουσείο την Τρίτη στις 19 Μαΐου 2015 στις 20.00.

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για γονείς και παιδιά 6-12 χρόνων με τίτλο : «Κοσμήματα, στολίσματα, λογιών λογιών πλουμίδια».

Το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί στο πλαίσιο της περιοδικής έκθεσης και στοχεύει στο να κατανοήσουν οι συμμετέχοντες τη μοναδικότητα και διαφορετικότητα των ελληνικών παραδοσιακών ενδυμασιών, αναπόσπαστο κομμάτι των οποίων αποτελούν τα κοσμήματα.
Θα τονιστεί η αισθητική και χρηστική αξία του νεοελληνικού κοσμήματος, οι συμβολισμοί του, καθώς και οι βασικές τεχνικές κατασκευής του. Η προσέγγιση του θέματος θα είναι βιωματική, ενώ στο τέλος οι μικροί φίλοι του Μουσείου θα φύγουν με το δικό τους χειροποίητο κόσμημα - έκπληξη.
Το πρόγραμμα θα πραγματοποιηθεί στο Λαογραφικό Μουσείο την Κυριακή 24 Μαΐου 2015 στις 11:00.

Για δηλώσεις συμμετοχής: Δευτέρα-Παρασκευή 10:00 - 14:00 στο τηλ. 2410 239446

Είσοδος, περιήγηση στην έκθεση - συμμετοχή ενηλίκων στο πρόγραμμα 3 ευρώ, δωρεάν για μαθητές-φοιτητές.

Την 18η Μαΐου, ημέρα του εορτασμού, η είσοδος στο Μουσείο θα είναι ελεύθερη (8:00-20:00).

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Πατριαρχική Θεία Λειτουργία για πρώτη φορά στην Μαινεμένη της Μ. Ασίας

Τρίτη 5 Μαΐου 2015

Η Ανακοίνωση του Μικρασιατικού Συλλόγου Βουναίνων «Η καθ’ ημάς Ανατολή»


Μικρασιατικός Σύλλογος Βουναίνων
«Η καθ’ ημάς Ανατολή»
Έδρα: Δημ. Κοινότητα Βουναίνων
Δήμος: Κιλελέρ Λάρισας Αρ. Πρωτ: 56
Βούναινα, 5 Μαίου 2015



ΠΡΟΣ: OΛΑ ΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ
ΚΟΙΝ.: ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Κύριοι,

Λαμβάνουμε την τιμή να σας συστηθούμε:
Ο Μικρασιατικός Σύλλογος Βουναίνων «Η καθ’ ημάς Ανατολή», ιδρύθηκε από κατοίκους του χωριού το 1982.
Οι κάτοικοι του χωριού κατά πλειοψηφία, είναι απόγονοι πρόσφυγων – ανταλλαξίμων από τη Σουλούτσοβα της Καππαδοκίας με τη συνθήκη της Λωζάνης στα 1923-24.
Ο Σύλλογος από το 1982 μέχρι σήμερα έχει περάσει από διάφορα στάδια, άλλα πολύ δημιουργικά κι άλλα ιδιαίτερα στάσιμα. Το 2011, έγινε προσπάθεια ανανέωσης και επαναλειτουργίας του, από ανθρώπους που αγαπάνε τον τόπο τους με σκοπό να διατηρήσουν και να μεταφέρουν με κάθε δράση τους τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων τους στους νεότερους.
Ο Σύλλογος αποτελεί τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Καππαδοκικών Σωματείων και της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας.
Κάθε χρόνο η Πανελλήνια Ένωση Καππαδοκικών διοργανώνει μία Πανελλήνια Σύναξη Καππαδοκών σε κάποιο σημείο της Ελλάδας με συμμετοχή και Καππαδοκών από ολόκληρη την υφήλιο.
Το 2015, αποτελεί χρονιά ορόσημο για το Σύλλογό μας καθώς του ανατέθει ομόφωνα η διοργάνωση της Σύναξης αυτής ή αλλιώς «Γαβούστιμα» όπως αποκαλείται στην Καππαδοκοκή διάλεκτο. Το γαβούστιμα θα διοργανΩθεί από 20 έως 23 Αυγούστου στα Βούναινα της Λάρισας, 15 χιλιόμετρα από το κέντρο της Λάρισας.

Η Γενοκτονία των Ποντίων



Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Πρώτη πρόβα......και μεγάλη αισιοδοξία για το μέλλον.


Καλημέρα, σήμερα ξημέρωσε μια αισιόδοξη ημέρα για το αύριο του  Πολιτιστικού Συλλόγου της Μάνδρας, διότι χθες στις 20:30 πραγματοποιήθηκε η πρώτη πρόβα του μεγάλου χορευτικού με μεγάλη συμμετοχή και το κυριότερο με πολλά καινούργια μέλη. Ο δρόμος βέβαια είναι ανηφορικός και έχει πολλά εμπόδια αλλά με σκληρή δουλειά και με όνειρο να δημιουργήσουμε κάτι ωραίο, πιστεύω θα πετύχουμε.

G.TSOLAKIDIS