Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2014

Για "αγώνα επιβίωσης" των Ορθοδόξων στην Τουρκία κάνει λόγο ο Βαρθολομαίος



Ως «αγώνα επιβίωσης» χαρακτηρίζει τη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Τουρκία, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, σε συνομιλία του με Αυστριακούς δημοσιογράφους στο Φανάρι, συμπληρώνοντας ταυτόχρονα πως με την κυβέρνηση του συντηρητικού- ισλαμικού κόμματος ΑΚΡ έχουν υπάρξει ορισμένες βελτιώσεις, όπως η ρύθμιση του θέματος της υπηκοότητας για τη διασφάλιση της διαδοχής των Πατριαρχών, ενώ εξακολουθεί να παραμένει κλειστή η Θεολογική Σχολή στη Χάλκη.

 Σύμφωνα με τηλεγράφημα του Αυστριακού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΡΑ) του οποίου η συνεργάτιδα Χερμίνε Σράιμπερχουμπερ συμμετείχε στην ομάδα των Αυστριακών δημοσιογράφων που συναντήθηκαν με τον Οικουμενικό Πατριάρχη στην Κωνσταντινούπολη, ο κ. Βαρθολομαίος επισήμανε ότι σήμερα η κατάσταση είναι καλύτερη και η τωρινή κυβέρνηση έχει κάνει μερικά βήματα στην κατεύθυνση της θρησκευτικής ελευθερίας, όπως με την επιστροφή κάποιων περιουσιών στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τη δυνατότητα τέλεσης θείας λειτουργίας σε κάποιες παλαιότερες εκκλησίες της Ανατολίας.

 Όπως αναφέρει το ΑΡΑ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρεί θετική τη στάση του Προέδρου της χώρας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως προς τις εκλογές για τους διαδόχους των Πατριαρχών, εκλογές που, κατά την άποψη του κ. Βαρθολομαίου, «είναι σημαντικές για την περαιτέρω επιβίωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου», σύμφωνα με το Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

 Εξίσου σημαντική θα ήταν, όπως επισήμανε ο ίδιος, «η εκπαίδευση μιας νέας γενιάς θεολόγων στο πνεύμα του διαλόγου και της ειρηνικής συμβίωσης», ωστόσο, όπως αναφέρει το τηλεγράφημα του ΑΡΑ, αυτή η επιθυμία του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί, καθώς η Θεολογική Σχολή της Χάλκης, που είχε ιδρυθεί το 1844, παραμένει κλειστή από το 1971.

 Στο τηλεγράφημα σημειώνεται ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης ασκεί κριτική στο γεγονός πως η κυβέρνηση στην Άγκυρα ζητάει την ανέγερση ενός τεμένους στην Αθήνα ως αντάλλαγμα για την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Ο ίδιος θεωρεί αυτήν τη σύνδεση ως μη επιτρεπτή από τη σκοπιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθώς, όπως επισημαίνει, «είμαστε Τούρκοι υπήκοοι και θέλουμε να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας, χωρίς να γινόμαστε θύματα των ελληνοτουρκικών ζητημάτων». Τάσσεται υπέρ της ίδρυσης τεμένους στην Αθήνα, ωστόσο, όπως λέει, «αυτό δεν πρέπει να αποτελεί λόγο για να μην ανοίγει η Θεολογική Σχολή».

 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης φέρεται να ασκεί κριτική στη μη ισότιμη μεταχείριση των μειονοτήτων από την πλειοψηφία στην Τουρκία, επισημαίνοντας πως «ζούμε σε ένα μη χριστιανικό περιβάλλον, αλλά αυτό δεν σημαίνει, ότι έχουμε λιγότερα δικαιώματα από την πλειοψηφία. Ως πολίτες εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας και ως εκ τούτου δεν θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας».

 Στο τηλεγράφημα του ΑΡΑ αναφέρεται, επίσης, πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέβαλε πάντα προσπάθειες για έναν διάλογο με τις άλλες μονοθεϊστικές θρησκείες και πως ήδη πριν από 30 χρόνια πραγματοποιήθηκε μια πρώτη διάσκεψη με εκπροσώπους του Ισλάμ και του Ιουδαϊσμού.

 Προστίθεται ακόμη πως ο Οικουμενικός Πατριάρχης θεωρεί ως ένα επιπλέον κεντρικό θέμα το περιβάλλον, για το οποίο, με πρωτοβουλία του, έχουν πραγματοποιηθεί οκτώ διαθρησκευτικοί διάλογοι και το Φανάρι σχεδιάζει για το 2015 ένα φόρουμ για το περιβάλλον στη Χάλκη με γνωστούς ειδικούς, παρά το γεγονός ότι σπανίζουν πλέον οι χορηγοί.


Πηγή: defencenet.gr

Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΝΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΚΗΝΩΜΑΤΩΝ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ


ekklisia-kapodokia
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Μια λαξευτή εκκλησία που οι Τούρκοι την έχουν ονομάσει, Çanli Kilise, δηλαδή η «Εκκλησία της Καμπάνας» στην περιοχή Άκσαραι της Καππαδοκίας, κοντά στην πόλη Νίγδη, έχει προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον αλλά και δέος από τους Τούρκους μελετητές και ερευνητές, ενώ στην περιοχή έχουν σπεύσει και οι αρμόδιοι του τουρκικού υπουργείου Τουρισμού που αντιλήφτηκαν την μεγάλη αξία της εκκλησίας από πολιτιστικής και θρησκευτικής πλευράς.Τουρκικό δημοσίευμα (28)
Όπως αναφέρει σε ένα πολύ ενδεικτικό της άρθρο η τουρκική εφημερίδα Sabah, η Εκκλησία της Καμπάνας έχει χαρακτηριστεί «Bir Hazine», δηλαδή, «Ένας Θησαυρός» εξ’ αιτίας των πολλών σκηνωμάτων που έχουν ανεβρεθεί σε διάφορα μέρη της λαξευτής εκκλησίας και τα οποία ανάγονται πριν από αιώνες και είναι σκηνώματα χριστιανών που θαφτήκαν εκεί την περίοδο που λειτουργούσε η εκκλησία και άκμαζε ο χριστιανισμός στην αγιοτόκο Καππαδοκία. Σύμφωνα με ανταπόκριση του τουρκικού πρακτορείου ειδήσεων, Anadolu, ο τοπικός διευθυντής του τουρκικού υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, Mustafa Doğan, δήλωσε πως η λαξευτή Εκκλησία της Καμπάνας που ήρθε στο φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό, βρίσκεται στην περιοχή ανάμεσα στα βουνά Hasan και Erciyes και έχει τεράστια σημασία και από πολιτιστικής αλλά και από θρησκευτικής πλευράς. Στο εσωτερικό της εκκλησίας βρίσκονται ορισμένα σκηνώματα που παρουσιάζουν ξεχωριστό ενδιαφέρον για την θρησκευτική ιστορία της περιοχής, η οποία όπως είναι γνωστό είναι ταυτισμένη με την παρουσία της ελληνικής ορθοδοξίας επί πολλούς αιώνες. Να θυμίσουμε ότι πριν από λίγο καιρό στην κοιλάδα İlhara είχε βρεθεί ένα σκήνωμα κάποιας ελληνορθόδοξης καλόγριας, όπως το είχαν εξακριβώσει οι ίδιοι οι Τούρκοι ερευνητές και το οποίο είχε προκαλέσει μεγάλο δέος στους Τούρκους που το έχουν τοποθετήσει στο τοπικό μουσείο και έχει προσελκύσει χιλιάδες επισκέπτες από όλη την Τουρκία που έρχονται να θαυμάσουν από κοντά το από αιώνων ιερό αυτό σκήνωμα.
Τώρα όπως αναφέρεται, στην Εκκλησία της Καμπάνας έχουν βρεθεί στην πρώτη φάση των ερευνών και άλλα σκηνώματα από την ίδια περίοδο και τα οποία προέρχονται κυρίως από νέους άνδρες, πιθανώς μοναχούς, αλλά και από κάποια παιδιά, πολύ πιθανώς θύματα διωγμών. Συγκεκριμένα το σύνολο των σκηνωμάτων, όπως ανέφερε και ο διευθυντής του Μουσείου του Aksaray, είναι περίπου δέκα μεταξύ των οποίων και κάποια παιδικά. Τα σκηνώματα αυτά θα τοποθετηθούν επίσης στο τοπικό μουσείο του Aksaray και θα γίνουν προσιτά στους επισκέπτες που αναμένεται να έρθουν και να θαυμάσουν τα ελληνορθόδοξα αυτά σκηνώματα.
Οι Τούρκοι εκτός των άλλων υπολογίζουν και τα μέγιστα στην μεγάλη τουριστική αξιοποίηση αυτών των ευρημάτων από την Εκκλησία της Καμπάνας. Εκείνο όμως που προκαλεί την προσοχή μας είναι ότι φροντίζουν να μην αναφέρουν πουθενά στην ελληνορθόδοξη προέλευση αυτών των σκηνωμάτων που ανευρέθηκαν μέσα στην λαξευτή εκκλησία αλλά αναφέρουν απλά για κάποια αόριστη προέλευση τους από την εποχή της Doğu Roma, δηλαδή της Ανατολικής Ρώμης.

ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

πηγή: pentapostagma.gr

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΛΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ '' ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ'', ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΤΟ 5° ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΧΟΡΩΝ ΣΤΙΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΑΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΥΤΡΩΝ ΣΜΟΚΟΒΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΔΟΜΟΚΟΥ. 28 - 30 / 11 / 2014.



Εισηγητές:
ΛΑΝΤΖΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Επίκουρος καθηγητής Τ.Ε.Φ.Α.Α. παν/μίου Αθηνών.
χοροί και τραγούδια απο τη Μαύρη Θάλασσα (Αν.Ρωμυλία).

ΛΕΝΤΑΚΗ ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ:
Βιωματική χορεύτρια - Χοροδιδάσκαλος.
Χοροί και τραγούδια της Καρπάθου.
Χοροί Νότιας Δωδ/σου ( Κάσος, Χάλκη, Σύμη, Ρόδος).

ΣΒΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ:
Καθηγητής Φ.Α.- Παιδαγωγός Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών.
Χοροί - τραγούδια και δρώμενα απο το Νέο Μοναστήρι Δομοκού ( Αν. Ρωμυλία).

ΛΟΥΛΑΚΟΥΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: βιωματικός χορευτής - μουσικός απο το Ν.Μοναστήρι.
Πρωτοχρονιάτικο έθιμο καμήλες και ντιβιτζίδες απο το Ν.Μοναστήρι.

ΤΣΩΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ:
Επευνητής - χοροδιδάσκαλος.
Ανατολικό (κάτω) Βόϊο ( Σιάτιστα, Εράτυρα).
Δυτικό ( άνω) Βόϊο ( Πεντάλοφος, Βυθός, Αυγερινός, Μόρφη).

ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ (ΠΕΡΡΗΣ) ΚΑΙ
ΦΛΩΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ:
ερευνητές - χοροδιδάσκαλοι - βιωματικοί χορευτές.
Χοροί και τραγούδια απο τη Λίμνη Έυβοιας.

ΚΑΤΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ:
Ερευνητής -μουσικός.
Χοροί και τραγούδια απο την Αγναντιά Καλαμπάκας.

Η έναρξη του σεμιναρίου θα γίνει την Παρασκευή 28/11/2014 και ώρα 18:00 στις εγκαταστάσεις των ιαματικών λουτρών Σμοκόβου και θα συνεχιστούν το Σάββατο στο ίδιο σημείο οι εισηγήσεις.

Την Κυριακή 30/11/2014 ΚΑΙ ΩΡΑ 10:30 θα μεταβούμε στο Ν. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΔΟΜΟΚΟΥ, οπου θα παρουσιαστούν οι χοροί τα τραγούδια και δρώμενα του χωριόυ σε συνεργασία με τον τοπικό πολιτιστικό σύλλογο και θα ακολουθήσει μεγάλο γλέντι στην πλατεία του Ν. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ με τη συμμετοχή κατοίκων του χωριού με τη συνοδεία της γκάϊντας του ακορντεόν και του νταουλιού.


ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΟΡΧΗΣΤΡΕΣ:


Ορχήστρα χάλκινων πνευστών της οικογένειας των Τσακνάκηδων.
Άγγελος Τσακνάκης - κλαρίνο.
Τάσης Τσακνάκης - τρομπόνι.
Χρήστος Τσακνάκης - νταούλι.
Την ορχήστρα συμπληρώνουν δύο αυθεντικοί οργανοπαίχτες με κορνέτα και τύμπανο πλαισιώνοντας το 5μελές μουσικό σχήμα.

ΡΩΜΕΪΚΗ ΖΥΓΙΑ:
Κουβαράς Γιώργος - κλαρίνο.
Κοτσώνης Παναγιώτης - βιολί.
Φραγκιουδάκης Λευτέρης - λαούτο.
Κατσής Γιάννης - τραγούδι.


Κόστος σεμιναρίου 120€ και περιλαμβάνει:
Διαμονή σε δίκλινα δωμάτια, πρωινό, 3 γεύματα, συμμετοχή στα μαθηματα,3 γλέντια, χρήση ιαματικού spa, φάκελος σεμιναρίου και δίπλωμα συμμετοχής.

Συνοδοί: 80€ με διαμονή, πρωινό, 3 γεύματα, χρήση ιαματικού spa και συμμετοχή στα 3 γλέντια.

Συμμετοχή μόνο στα μαθήματα Παρασκευής και Σαββάτου:60€ με 2 γεύματα.

Συμμετοχή στα μαθήματα του Σαββάτου:50€ με 1 μεσημεριανό γεύμα.

Όσοι σύλλογοι επιθυμούν να οργανώσουν εκδρομή στο σεμινάριο το Σάββατο 29/11/2014, η τιμή ανέρχεται στα 40€ κατ’ άτομο και περιλαμβάνει:
Διαμονή σε δίκλινα δωμάτια, συμμετοχή στο γλέντι με φαγητό, πρωινό και χρήση ιαματικού spa.

Συμμετοχή μόνο στο γλέντι του Σαββάτου με φαγητό 15€.

Δηλώσεις συμμετοχής έως 20/11/2014.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28/11/2014 ΛΟΥΤΡΑ ΣΜΟΚΟΒΟΥ .
Ώρα: 16:00 - 17:30 εγγραφές συνέδρων.
Ώρα: 18:00 - 20:00
ΦΛΩΚΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ – ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ (ΠΕΡΡΗΣ).
Χοροί και τραγούδια από τη Λίμνη Ευβοίας.
Ώρα: 22:00
Ακολουθεί παραδοσιακό γλέντι και γεύμα με τη ρωμαίϊκη ζυγιά αποτελούμενη από τους:
Κουβαράς Γιώργος - κλαρίνο.
Κοτσώνης Παναγιώτης - βιολί.
Φραγκιουδάκης Λευτέρης - λαούτο.
Κατσής Γιάννης - τραγούδι.


ΣΑΒΒΑΤΟ 30/11/2013 ΙΑΜΑΤΙΚΑ ΛΟΥΤΡΑ ΣΜΟΚΟΒΟΥ.

ΠΡΩΪΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ.

Ώρα: 08:30 -10:30
ΛΑΝΤΖΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ.
Χοροί και τραγούδια από τη Μάυρη Θάλασσα (Αν. Ρωμυλία).

Ώρα: 10:30 - 12:30
ΛΕΝΤΑΚΗ ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ
Α)Χοροί και τραγούδια της Καρπάθου.
Β)Χοροί και τραγούδια από τα Ν.Δωδ/σα. (Κάσος,Χάλκη,Ρόδος,Σύμη).

Ώρα: 14:00
Ξεκούραση και γεύμα.

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ.

Ώρα: 17:30 - 19:30
ΤΣΩΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
Ανατολικό (κάτω) Βόϊο ( Σιάτιστα, Εράτυρα).
Δυτικό ( άνω) Βόϊο ( Πεντάλοφος, Βυθός, Αυγερινός, Μόρφη).

Ώρα: 19:30 - 21:30
ΚΑΤΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Χοροί και τραγούδια από την Αγναντιά Καλαμπάκας.

Ώρα: 22:00
Γεύμα και γλέντι στα Λουτρά Σμοκόβου, με τη συνοδεία παραδοσιακής ορχήστρας αποτελούμενη από τους:
Ορχήστρα χάλκινων πνευστών της οικογένειας των Τσακνάκηδων.
Άγγελος Τσακνάκης - κλαρίνο.
Τάσης Τσακνάκης - τρομπόνι.
Χρήστος Τσακνάκης - νταούλι.
Την ορχήστρα συμπληρώνουν δύο αυθεντικοί οργανοπαίχτες με κορνέτα και τύμπανο πλαισιώνοντας το 5μελές μουσικό σχήμα.

ΡΩΜΕΪΚΗ ΖΥΓΙΑ:
Κουβαράς Γιώργος - κλαρίνο.
Κοτσώνης Παναγιώτης - βιολί.
Φραγκιουδάκης Λευτέρης - λαούτο.
Κατσής Γιάννης - τραγούδι.

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 / 11/ 2014.
Μετάβαση στο Ν. ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΔΟΜΟΚΟΥ.
Ώρα 10:30 -12:30
ΣΒΑΝΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ:
Καθηγητής Φ.Α.- Παιδαγωγός Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών.
Χοροί - τραγούδια και δρώμενα απο το Νέο Μοναστήρι Δομοκού ( Αν. Ρωμυλία).

ΛΟΥΛΑΚΟΥΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ: βιωματικός χορευτής - μουσικός απο το Ν. Μοναστήρι.
Πρωτοχρονιάτικο έθιμο καμήλες και ντιβιτζήδες απο το Ν. Μοναστήρι.
Ώρα:12:30 -14:00
Ο Επιμορφωτικός Σύλλογος ΝΕΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ θα οργανώσει ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΡΩΜΥΛΙΩΤΙΚΟ γλέντι, με την συμμετοχή των κατοίκων του χωριού υπο τους ήχους της γκάϊντας ,του ακορντεόν και του νταουλιού.


Απολογισμός σεμιναρίου.
Απονομή βεβαιώσεων και λήξη σεμιναρίου.


Πληροφορίες:
6970 882509 Σβάνας Απόστολος.
6974 035569 Κατσής Γιάννη

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ: «Μεσόγειος, μια θάλασσα τραγούδια» - Haig Yazdjian / Μάνος Κουτσαγγελίδης / Tigran Sargsyan


Μετά τη μεγάλη επιτυχία που είχε η τελευταία συνεύρεσή τους στο «Πέραν, το καφέ αμάν της πόλης», η μουσική σκηνή του φιλοξενεί ξανά τα Σάββατα 18 και 25 Οκτωβρίου, στις 22.30΄, τον γνωστό δεξιοτέχνη στο ούτι και πολύ ιδιαίτερο συνθέτη, Haig Yazdjian, τον βιρτουόζο στο κανονάκι Μάνο Κουτσαγγελίδη και τον σπουδαίο πνευστό Tigran Sargsyan. Την παρέα συμπληρώνουν ο δεξιοτέχνης κρουστός Γιάννης Παπαγιαννούλης και ο εξαιρετικός Γιώργος Παππάς στο λαούτο. Πέντε ξεχωριστοί δεξιοτέχνες μουσικοί μας ταξιδεύουν στη μουσική παράδοση της Μεσογείου, από λιμάνι σε λιμάνι, σε μια θάλασσα από τραγούδια με τη γεύση της αλμύρας και τους ήχους των κυμάτων.
Ο Haig Yazdjian θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας μουσικής. Γεννήθηκε στο Χαλέπι της Συρίας, από γονείς Αρμένιους. Στην Ελλάδα ήρθε το 1980. Καθιερώθηκε γρήγορα ως κορυφαίος σολίστ, αλλά και ως ιδιαίτερα εκφραστικός ερμηνευτής, και συνεργάστηκε με διακεκριμένους Έλληνες και ξένους μουσικούς και τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων η Loreena McKennitt, η Ελένη Βιτάλη, ο Theodossi Spasov, η Μαρία Φαραντούρη, ο David Lynch, ο Omar Farouk Tekbilek, η Δήμητρα Γαλάνη, η Ελευθερία Αρβανιτάκη και πολλοί άλλοι. Ξεχωρίζει για το μοναδικό τρόπο με τον οποίο αναμειγνύει διαφορετικά στοιχεία των παραδοσιακών μουσικών της ανατολικής Μεσογείου, αναπτύσσοντας ένα προσωπικό ύφος με χαρακτηριστικά αραβικά και αρμένικα ηχοχρώματα.
Ο Μάνος Κουτσαγγελίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή από γονείς πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη. Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική σε ηλικία οκτώ ετών. Στα δεκαεπτά του, ήδη διδάσκει παραδοσιακή μουσική και όργανα στο Ωδείο Αλεξανδρούπολης. Έχει τιμηθεί για την προσφορά του στη μουσική από διάφορους φορείς. Συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με τον Χρόνη Αηδονίδη, την Ξανθίππη Καραθανάση, την Νίτσα Τσίτρα, τον Νίκο Αβαγιαννό, κ. ά.
Ο Tigran Sargsyan γεννήθηκε στο Ερεβάν της Αρμενίας. Ξεκίνησε να μαθαίνει φλάουτο shevi στα έξι του χρόνια. Εκτός από μεγάλος δεξιοτέχνης στα πνευστά (shevi, duduk, pku, zourna, bloyl, sering, oboe, κλαρινέτο, σαξόφωνο), έχει μια ιδιαίτερη φωνή και θεωρείται εξαιρετικός ερμηνευτής.
Ο Γιώργος Παππάς είναι πτυχιούχος του Εθνικού Ωδείου στο ούτι και το σάζι. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Μάριος Φραγκούλης, ο Μανώλης Καρπάθιος και πολλοί άλλοι. Επίσης, συνθέτει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες και διδάσκει σε μουσικά σχολεία, και ωδεία.
Ο Γιάννης Παπαγιαννούλης γεννήθηκε στη Λάρισα. Ασχολείται περίπου 20 χρόνια µε τα κρουστά. Από το 1998 μέχρι το 2004 φοιτά στο Ωδείο Φ. Νάκας. Έχει συνεργαστεί με την Ελένη Βιτάλη, την Χαρούλα Αλεξίου, τον Αντώνη Απέργη, τον Γιάννη Χαρούλη και πολλούς άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Πληροφορίες-Κρατήσεις: 210-25.33.896

Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014

Αγιοτόκος και αγιοτρόφος Καππαδοκία

Γράφει ο Συμεών Κοιμίσογλου

Ευεργεσίες πολλές οφείλει ο κόσμος στην Καππαδοκία, όπου έλαμψε η χριστιανική φρόνηση. Το προσκύνημα σ’ αυτόν τον τόπο αποτελεί επιστροφή στην πατρίδα του πνεύματος και της ψυχής μας.
Σήμερα θα μιλήσουμε για την αγιοτόκο, αγιοτρόφο και αγιοφύλακτη Καππαδοκία. Ένα πανέμορφο υπαίθριο μουσείο, μία ατέλειωτη γλυπτοθήκη, όπου κυλούν δημιουργικά  οι αιώνες.

Η συμβολή των Καππαδοκών στη διάδοση και εξάπλωση του ευαγγελικού κηρύγματος είναι ένα κεφάλαιο άξιο μελέτης. Σε αυτούς ρίζωσε και καρποφόρησε, από τα πρώτα αποστολικά χρόνια, ο λόγος του Χριστού.
Οι Καππαδόκες δέχτηκαν και μπολιάστηκαν πρώτοι από το χριστιανικό μήνυμα, έγιναν οι ακοίμητοι φρουροί του και προσέφεραν στην οικουμένη τους περισσότερους Αγίους και Αγίες, για να πρεσβεύουν στο Θεό να προστατεύει την ανθρωπότητα.
Αμέσως μετά τη σταύρωση του Χριστού, σπάρθηκε στην Καππαδοκία ο πρώτος σπόρος της διάδοσης της νέας πίστης. Ο Λογγίνος, ένας αξιωματικός που είχε την καταγωγή του από την Καισάρεια, ήταν ο επικεφαλής (ύπαρχος) του τάγματος που πήραν τον Χριστό και τον οδήγησαν στη σταύρωση. Όταν είδε τα θαύματα που έγιναν κατά τη σταύρωση του Κυρίου πίστεψε σ’ Αυτόν και αναφώνησε: «Αληθώς Θεού Υιός ήν Ούτος» (Αλήθεια, Θεού γιος είναι αυτός). Κατόπιν επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, κήρυξε νέα Πίστη, έγινε ο πρώτος επίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας και η εκκλησία μας τον ανακήρυξε Άγιο.

Την ημέρα της πεντηκοστής, ανάμεσα σ’ εκείνους που πίστεψαν στον Χριστό ήταν και Καππαδόκες, οι οποίοι διέδωσαν στους συμπατριώτες τους το Ευαγγελικό μήνυμα, που διαδόθηκε γρήγορα σε όλη την περιοχή.
Το μέρος της Καππαδοκίας καθαγιάστηκε από τον Απόστολο Παύλο, τον Απόστολο Πέτρο, τον Απόστολο Ανδρέα και τον Απόστολο Ματθία, που διέδωσαν Ευχάριστη Αγγελία στους φωτοδότες Καππαδόκες.
Η αγιοτόκος, αγιοτρόφος και αγιοφύλακτη Καππαδοκία είναι γεμάτη από αναρίθμητα μοναστήρια, εκκλησίες και προσκυνητάρια του Θεού.
Χωρίς αμφιβολία αποτελεί έναν από τους βασικότερους χώρους, όπου σμιλεύτηκε και σφυρηλατήθηκε η Ορθόδοξη πίστη και Θεολογία. Αυτό όμως ενόχλησε αφάνταστα τους διώκτες των πιστών του Ναζωραίου, που προσπάθησαν με μύριους τρόπους να τους ξεριζώσουν την πίστη.
 Όμως, για άλλη μια φορά, οι χριστιανοί του χώρου, έδειξαν την τεράστια ψυχική τους δύναμη και με μια σειρά από μάρτυρες οδηγήθηκαν σε εκούσιες θυσίες για το Χριστό.
Τα χρόνια εκείνα, η Εκκλησία, με τοπικές, επαρχιακές και οικουμενικές συνόδους, καταδίκασε τις αιρέσεις και έφερε τους πιστούς στην ορθή πίστη. Η συνεισφορά των Καππαδοκών ιεραρχών, σε αυτές τις συνόδους, ήταν μεγάλη και αποτελεσματική.
Ιδιαίτερα σπουδαίο είναι το έργο των  Καππαδοκών Πατέρων, ιδιαίτερα του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Γρηγορίου Νύσσης. Το  φυτώριο της καππαδοκικής γης, ιδιαίτερα με την πνευματική άνθηση του 4ου μ.Χ. αιώνα, πρόσφερε τους διαχρονικούς καρπούς του στην οικουμένη και άνοιξε νέους δρόμους για τον Χριστιανισμό.
Ο μοναχισμός βρήκε στην Καππαδοκία μοναδικό χώρο και ανθρώπους για να ριζώσει και να αναπτυχθεί. Ακολουθώντας το παράδειγμα του ίδιου του Θεανθρώπου, που πήγαινε πολλές φορές στην έρημο να προσευχηθεί, ζούσαν  κι αυτοί ασκητικά, μέσα στις ερημιές, στις λόχμες των βουνών, στις απόμερες και απρόσιτες όχθες των ποταμών ή μέσα σε υπόγειες και ανώγειες εικονογραφημένες σπηλιές, λαξευμένες στους ευκολοπελέκητους βράχους της περιοχής, οι οποίες πολλές φορές χωρούσαν μόνον έναν και μετά δυσκολίας ασκητή. Ακολουθώντας την παράδοση των παλαιών μοναχικών ταγμάτων, πολλοί ασκητές δημιούργησαν μεγάλες κοινότητες μοναχών, λαξεύοντας μοναχικές πολιτείες και ασκητάρια σε όλες σχεδόν τις πλαγιές των βουνών και των απάτητων γκρεμών της Καππαδοκίας, αναζητώντας, στα σύνορα της σιωπής, τη λύτρωση, μέσα από τη μοναξιά και τη δοκιμασία.

Η Καππαδοκία αναδείχτηκε σε βάση του μοναχισμού. Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, πολλοί χριστιανοί με θεϊκό ζήλο, αναζητώντας την τελειότητα, άφηναν τα γήινα και γίνονταν ασκητές ή καλόγεροι.
Η ασκητική ζωή κυριαρχούσε στην περιοχή. Χιλιάδες λιγομίλητοι καλόγεροι και καλόγριες, αυτή η τεράστια πνευματική δύναμη της Ορθοδοξίας, σκαρφάλωναν στους βράχους, έπαιρναν τα μονοπάτια, που χάνονταν στα φαράγγια, κι έσμιγαν ή χώριζαν στα σταυροδρόμια και τις ανηφόρες της περιοχής. Εκεί, στα αμέτρητα μονόκλιτα παρεκκλήσια και στις ατέλειωτες λαξευτές εκκλησίες, με τις πλούσιες και πανέμορφες αγιογραφίες, εικονογραφημένες από τους ίδιους τους αυτοδίδακτους μοναχούς, ζούσαν τη μεγάλη πνευματική ανάταση του μοναχισμού. Στα ιερά αυτά μέρη ο Χριστός πυρπολούσε την ψυχή τους και τους φώτιζε, ενώ εκείνοι, με το απαράμιλλο μοναχικό ήθος τους, λάτρευαν το Θεό, μελετούσαν τα Θεόπνευστα βιβλία και έδιναν τους εκλεκτούς καρπούς της αγάπης και του ελέους στους συνανθρώπους τους, μεταλαμπαδεύοντας ταυτόχρονα το ιερό φως της πίστης πρώτα στους κατοίκους της γύρω περιοχής και κατόπιν σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο.

Τα πάμπολλα μοναστήρια και οι ατέλειωτες  κατακόμβες της Καππαδοκίας έγιναν οι Ιεροί χώροι όπου φιλοξενήθηκαν τα Άγια Λείψανα της Πίστης μας, ενώ οι φυσικές ή λαξευμένες σπηλιές μετατράπηκαν σε ερημητήρια μοναχών. Πλήθος αντρών και γυναικών ζούσαν στις Μονές αυτές, που αναδείχτηκαν σε «Φάρους της Ορθοδοξίας» στα δύσκολα χρόνια των διωγμών και των αιρέσεων. Σπουδαία μοναστήρια ήταν  η Μονή των Φλαβιανών, η Μονή των Ταξιαρχών, η Μονή της εν Κέρκεμε Παναγίας κ.ά.
Χιλιάδες ευλαβείς μοναχοί και μοναχές, φώτα υπέρλαμπρα της αρετής και της πίστης, στήριξαν σε δίσεχτα χρόνια στην ορθή πίστη τους Χριστιανούς. Εκτός αυτού, όταν όλα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, προσέφεραν τη γνώση και την εκπαίδευση στα ελληνόπουλα και τα άλλα χριστιανόπουλα μέσα από τα ιερά αυτά εκπαιδευτικά, πολλές φορές, καθιδρύματα, ανδρών και γυναικών. Οι αγαθοεργίες και τα έργα φιλανθρωπίας δεν είχαν τελειωμό.
Εκείνο που κάνει μεγάλη εντύπωση στην Καππαδοκία είναι οι ατέλειωτες σκοτεινές και σιωπηλές υπόγειες πολιτείες, τα χιλιάδες λαξευτά σπίτια και οι λαξευμένες βραχοεκκλησιές ή πετρομονάστηρα με τις υπέροχες τοιχογραφίες.  Οι κάτοικοί της δημιούργησαν, στα έγκατα της γης, πολύπλοκες πολιτείες ή υπόσκαφους ναούς, τιμώντας με τον τρόπο τους, κι αυτά ακόμη τα σπλάχνα της Άγιας μάνας γης των προγόνων τους, η οποία έκρυβε με θέρμη, μέσα στην αγκαλιά της, την ευωδιά τόσων και τόσων μαρτύρων της πίστης και του Γένους τους.

Οι μορφές των ορθόδοξων Καππαδοκών Αγίων δεν έχουν τελειωμό. Τα τελευταία χρόνια ξεχώρισε ο άγιος Αρσένιος (από τα Φάρασα) και το πνευματικό του τέκνο ο μεγάλος ασκητής γέροντας Παΐσιος, τον οποίον το άγιο Πνεύμα προίκισε με ιδιαίτερα σπουδαίες ικανότητες.
Αν και η γνώση των αγίων και των μαρτύρων της Καππαδοκίας θα είναι πάντοτε πολύ μικρή, σε σχέση με την πραγματικότητα, παρ’ όλα αυτά μια μικρή παράθεση ορισμένων ονομάτων από αυτούς θα μας βοηθούσε να συνειδητοποιήσουμε το πραγματικά μεγάλο πλήθος και το μεγαλείο τους.
Ο Μέγας ιεράρχης άγιος Βασίλειος, ο διδάσκαλος και φωστήρας της Οικουμένης Γρηγόριος ο Θεολόγος, ο άγιος Γόρδιος, ο άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης, ο όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, η αγία ισαπόστολος Νίνα ή Θεογνωσία, ο άγιος Βλάσιος, ο όσιος Ζήνων, η αγία Γοργονία, ο άγιος Καισάριος, ο τροπαιοφόρος και μεγαλομάρτυρας άγιος  Γεώργιος, ο άγιος Αχίλλειος, ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, ο νεομάρτυρας Παναγιώτης, ο άγιος μάρτυρας Υάκινθος, η αγία Ιουλίτα, η οσία Μακρίνα, η οσία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου, ο άγιος Ευδόκιμος, η αγία Νόννα, ο άγιος Μελέτιος, ο άγιος Μάμας, ο άγιος Ευψύχιος, η αγία Θέκλα, ο άγιος Ιγνάτιος, ο όσιος Χαρίτων ο ομολογητής, ο άγιος μάρτυρας Λογγίνος ο εκατόνταρχος, ο άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, οι άγιοι μάρτυρες Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος,  Μαρδάριος, Ορέστης και άλλοι τόσοι και τόσοι γνωστοί και άγνωστοι άγιοι.
Οι Καππαδόκες απέδιδαν ξεχωριστές τιμές στους άγιους μάρτυρές τους. Τους εγκωμίαζαν πάντα για τα θαυμαστά που προσέφεραν στην ανθρωπότητα και τιμούσαν με μεγάλη ευλάβεια τα ιερά τους λείψανα. Στα εγκαίνια των ναών τοποθετούσαν τμήματα λειψάνων τους κάτω από την Αγία Τράπεζα, κάτι που συνεχίζεται ως σήμερα στους Ορθόδοξους ναούς.

Ο ναός του Οσίoυ Ιωάννη του Ρώσου στο Προκόπι της Καππαδοκίας
Η Καππαδοκία είναι η χώρα με τους περισσότερους αγίους και αγίες της Ορθοδοξίας και με πολλούς ήρωες. Ωστόσο, μπορεί ορισμένοι μόνον ήρωες να έχουν μέσα τους στοιχεία αγιότητας, όμως όλοι οι άγιοι απέδειξαν πως έχουν μέσα τους στοιχεία ηρωισμού. Οι Ρωμιοί της Καππαδοκίας ήταν ένας λαός πολυμέριμνος. Η πίστη και η αγάπη τους στο Θεό ήταν υπέρμετρη και Τον θεωρούσαν συμπαραστάτη τους σε κάθε βήμα τους. Τρία ήταν και είναι τα ιερά τους: Η θρησκεία, η οικογένεια και το χρήμα. Για να καλυτερέψουν τη ζωή της οικογένειάς τους και να ανοικοδομήσουν ναούς περίλαμπρους έπρεπε να έχουν χρήματα, γι αυτό πολλοί από αυτούς ασχολήθηκαν με το εμπόριο σε άλλους τόπους. Στο εμπόριο είχαν ιδιαίτερη επιτυχία.
Η εκκλησία, η κληρονόμος της βυζαντινής παράδοσης, ήταν η μοναδική ενωτική αλυσίδα των διασκορπισμένων κρίκων του Ελληνισμού και ο σώφρον τιμονιέρης που οδηγούσε με γνώση και επίγνωση ανάμεσα από τις επικίνδυνες συμπληγάδες το διαλυμένο σκάφος της θρησκείας και του έθνους. Ανάμεσα στα άλλα, βοηθούσε στο σταμάτημα των εξισλαμισμών και βοηθούσε στην με διάφορους τρόπους αντίσταση των Ελλήνων  κατά του κατακτητή. Μπροστάρης σε αυτό τον αγώνα ήταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης ο οποίος ήταν θρησκευτικός και πολιτικός αρχηγός όλων των Ορθόδοξων και η  βάση του ονείρου για την παλιγγενεσία του ελληνισμού. Ο Εθνάρχης.

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΓ.ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΤΟ ΜΙΣΤΙ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ.
Ο απόμακρος και πολλές φορές ξεχασμένος ελληνικός λαός της Καππαδοκίας αντλούσε δύναμη, παρηγοριά κι ελπίδα από την πίστη του, την κιβωτό της θρησκευτικής και εθνικής του συνείδησης.
Οι λίγοι  εκείνοι φωτισμένοι ανέδειξαν τη συλλογική μνήμη της γενιάς τους και έδειξαν το δρόμο στους πολλούς, ζωντανεύοντας τον παρελθόντα χρόνο της ελληνικής φυλής και τις πανανθρώπινες αξίες του πολιτισμού τους.
- Είμαστε από πολύ καλή γενιά! Μη το ξεχνάτε ποτέ, έλεγαν.
Με τον ερχομό του 19ου αιώνα άρχισε η αφύπνιση των Ελλήνων. Σ΄ αυτό βοήθησαν η εκκλησία και τα σχολεία, με την ενίσχυση της εθνικής τους συνείδησης, την πίστη και τη συνειδητοποίηση της πνευματικής ανωτερότητάς τους έναντι των Τούρκων.
  Έτσι λοιπόν, στα δίσεχτα χρόνια της τουρκοκρατίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, με τους κληρικούς και σε συνεργασία πάντοτε με τους κατά τόπους δημογέροντες και προεστούς, είχε τον πρώτο λόγο στην εξασφάλιση όσο το δυνατόν καλύτερης ζωής, στην εκπλήρωση των θρησκευτικών καθηκόντων και στη μορφωτική καλλιέργεια όλων των υπόδουλων Ορθόδοξων χριστιανικών πληθυσμών, με το χτίσιμο και τη λειτουργία σχολείων και σχολών εκπαίδευσης. Έτσι, στη Μονή του Τιμίου Προδρόμου, που υπήρχε στο Ζιντζίντερε της Καππαδοκίας, λειτούργησαν ιερατική σχολή, διδασκαλείο, παρθεναγωγείο και ορφανοτροφείο. Η Μονή αυτή αναδείχτηκε το φυτώριο των καλύτερων και διαπρεπέστερων Ελλήνων δασκάλων και κληρικών. Η σημασία της λειτουργίας αυτών των ιδρυμάτων ήταν τεράστια για τους Έλληνες, οι οποίοι βρίσκονταν βυθισμένοι σε πλήρη σχεδόν αμάθεια τόσες και τόσες γενιές. Το γεγονός της διάδοσης, επιτέλους, των γραμμάτων και της ανάδειξης της ιστορίας του γένους των, τους ενδυνάμωνε και ατσάλωνε τη θέλησή τους για μεγαλύτερη προκοπή και επιτυχία. Πολλοί ιερείς, δάσκαλοι, άνθρωποι των επιστημών και παράγοντες του Ελληνισμού της κεντρικής και νότιας Μ. Ασίας αποφοίτησαν από τα εκπαιδευτήρια αυτά και ο καθένας με τον τρόπο του συνέβαλε αποφασιστικά στην αφύπνιση, το διαφωτισμό και το πολιτιστικό ανέβασμα των Ελλήνων στα δύσκολα εκείνα χρόνια.

Στις 30 Ιανουαρίου του 1923 υπογράφηκε ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία η συνθήκη της Λωζάννης. Σε αυτήν πρόσθεσαν την απάνθρωπη σύμβαση της υποχρεωτικής ανταλλαγής των πληθυσμών ανάμεσα στις δύο χώρες.
Οι Καππαδόκες, μη μπορώντας να κάνουν διαφορετικά, πούλησαν όσο όσο ό,τι δεν μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, συσκεύασαν πρόχειρα αυτά που μπορούσαν να κουβαλήσουν και άρχισαν να ετοιμάζουν τα σπουδαιότερα μπαούλα τους.
 -Να πάρουμε μαζί μας το Θεό και τους Αγίους μας και κατόπιν όλα τα άλλα. Έλεγαν.
Πράγματι, έβαλαν πρώτα πρώτα, σε ειδικά οστεοφυλάκια, με ιδιαίτερη προσοχή και ευλάβεια, τα οστά των τοπικών μαρτύρων κα ι αγίων τους και κατόπιν τα άγια εικονίσματα και τα ιερά σκεύη των εκκλησιών τους. Αυτά έπρεπε να μεταφερθούν με κάθε θυσία, και μεταφέρθηκαν, στη νέα τους πατρίδα.
Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό τους, οι Καππαδόκες, με τις γνώσεις τις αξίες και τα ιδανικά τους βοήθησαν στην αναζωογόνηση, την άνθιση και τη δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους. Ωστόσο, δεν έπαψαν ποτέ να έχουν εστραμμένα τα μάτια της ψυχής τους στη γη όπου μεγαλούργησε η γενιά τους.

Η πίκρα τους ήταν πολύ μεγάλη, γιατί γνώριζαν πολύ καλά πως όλα πια είχαν αλλάξει ριζικά και δραματικά στην πατρίδα τους. Τα καντήλια των ναών τους είχαν σβήσει. Οι σιγανές ψαλμωδίες σίγησαν και οι καμπάνες των εκκλησιών τους βουβάθηκαν. Εκεί μακριά, στα ακριτικά φυλάκια, τα κρησφύγετα των ψηλών βουνών ερήμωσαν. Οι αρχαίες ελληνικές όπως  και οι μετέπειτα βυζαντινές πολιτείες είχαν μείνει μόνες τους, δίχως την ψυχή τους που ήταν οι Έλληνες.
Σήμερα, στους ερημότοπους και τα ηφαιστειογενή βράχια της Καππαδοκίας, έμειναν τα μνημεία των προγόνων μας ως αψευδείς μάρτυρες του παλιού μεγαλείου της ιστορίας των Ελλήνων της Καππαδοκίας. Όλα εκεί στην πανέμορφη Καππαδοκία είναι σαν ένα παραμύθι.
Κ. κ., σε καιρούς έκπτωσης των αξιών και ηθικής παρακμής η πίστη, η ιστορία και η παράδοση είναι οι μοναδικές αντιστάσεις που μπορούμε να αντιτάξουμε.
Η οικουμενικότητα της ορθοδοξίας και των αγίων της πίστης μας αποτελεί το αντίβαρο κατά της παγκοσμιοποίησης, και οδηγό μας για μια κοινωνία αγάπης. Μέσα του θα βρούμε αξίες και ιδανικά. Θα οδηγηθούμε από τον τρόπο ζωής των αγίων μας, θα στοχαστούμε και θα αλλάξουμε τους δρόμους της δικής μας ζωής ή τους χαράξουμε ακόμα πιο έντονα και θα παλέψουμε με ακόμα μεγαλύτερη δύναμη, βρίσκοντας πολλές από τις απαντήσεις που αναζητούμε.

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Λίγα λόγια για την Καππαδοκία και τα Καραμανλίδικα

map1
Η γη της Καππαδοκίας καλύπτοντας μεγάλο μέρος της Μικράς Ασίας υπήρξε από την αρχαιότητα λίκνο λαών και πολιτισμών. Μήτρα για τον ελληνισμό, υποδέχεται τον χριστιανισμό, ήδη από τον 1ο αιώνα μετά Χριστόν. Είναι πατρίδα αγίων και μεγάλων πατέρων και διδασκάλων, σταυροδρόμι και προπύργιο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, απέναντι στους ανατολικούς επιδρομείς.
Coin.of.Archaelaus_of_Cappa Coin.of.Ariarathes_V_of_Cap
Καραμανλήδες ονομάζονταν από τον 13ο μέχρι τον 20ο αιώνα, οι ορθόδοξοι χριστιανοί που ζούσαν στην κεντρική και νότια Μικρά Ασία, στην αρχαία Κιλικία (Τραχεία και Πεδιάς) με πρωτεύουσα την Ταρσό (Άδανα) και την Καππαδοκία με πρωτεύουσα την Ευσέβεια (Καισάρεια). Οι δύο περιοχές χωρίζονταν από τα βουνά της οροσειράς της Ταυρίδας (3.756 μ.) και επικοινωνούσαν από τις Κιλίκιες Πύλες.

Την περίοδο της τουρκοκρατίας, πολλοί ξενιτεύονται στα αστικά κέντρα, όπου προκόβουν στο εμπόριο και στα γράμματα, όπως μαρτυρούν οι εκδόσεις που και ο τύπος του 19ου αιώνα, ετοιμάζοντας τη νέα ελληνική αναγέννηση, μέσα από σχολεία, εκκλησίες και δραστήριους συλλόγους.
Οι Καππαδόκες, βαθιά θρησκευόμενοι υπερασπίστηκαν τον πολιτισμό και τον ακριτικό ελληνισμό τους. Πολλά από τα θρησκευτικά και πολιτισμικά στοιχεία διατηρήθηκαν στους χορούς και στις φορεσιές τους. Χοροί με κεριά, σπαθιά, μαντήλια, κουτάλια, της πομπής του Αγίου Βασιλείου, κ.α. Τα τραγούδια και οι χοροί τους αναφέρονται στα ακριτικά κάστρα, στο Διγενή, στον Πορφύρη, στον Ανδρόνικο, με την Καραμανλήδεια διάλεκτο, μια μικτή ανατολίτικη γλώσσα, με στοιχεία τουρκικής, ελληνικής, περσικής (φαρσί) και συριακής προέλευσης. Οι Καππαδόκες στο δίλημα αλλαγής γλώσσας ή θρησκείας αποφάσισαν να αλλάξουν γλώσσα και διατήρησαν σε πείσμα της Ιστορίας – στα «Καραμανλίδικα» ή Καραμανλήδικα, τους ελληνικούς χαρακτήρες στη γραφή και την ελληνικότητά τους, όπως και οι Κόπτες στην Αίγυπτο.
Agios.Nikolaos-Mustafapasa
Η ακμή του καππαδοκικού Ελληνισμού διακόπηκε βίαια με τη συνθήκη της Λωζάνης και την ανταλλαγή πληθυσμών του 1924. Οι πρόσφυγες μετέφεραν στα μέρη όπου εγκαταστάθηκαν, μνήμες από τις αλησμόνητες πατρίδες, τέχνες, έθιμα και τελετουργίες, μουσικές και χορούς, γεύσεις και παραδόσεις, που αποτελούν πολύτιμα σημεία αναφοράς και ταυτότητας.

Βασισμένο στο αρχείο της ΕΤ.


πηγή:karamanlidika.grfrieze

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

Η παράσταση '' ΠΡΟΚΟΠΙ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ'' των 90 χρόνων ανταλλαγής, της Αδελφ. Προκοπιέων Χαλκίδος, και του Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ. που προγραμματίστηκε για την Κυριακή 5 του Οκτώβρη αναβάλλεται λόγω κρύου, για το γεγονός ότι θα διαδραματιζόταν σε φυσική σκηνή, δίπλα στη θάλασσα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή 12 Οκτώβρη στο κλειστό γήπεδο ''Μελίνα Μερκούρη'' , πλάι στο κολυμβητήριο, και ώρα 19:00. Ευχαριστούμε για την κατανόηση και σας περιμένουμε!


Η Αδελφότητα Προκοπιέων Χαλκίδας '' Οσιος Ιωάννης ο Ρώσσος'' και η Δ.Ο.Α.Π.ΠΕ.Χ. σας προσκαλoύν στην εκδήλωση μνήμης αφιερωμένη στα 90 χρόνια του ξεριζωμού των Προκοπιέων από την γενέτηρά τους. Μία αναφορά στη ζωή τους στο Προκόπι που γεννήθηκαν, στην ανταλλαγή τους, στην μεταφορά του Οσίου στη νέα τους πατρίδα και την εγκατάστασή τους σε αυτή. Είναι μία παράσταση που επιμελήθηκε ο σκηνοθέτης κ. Μάνος Χατζηγεωργίου.
Διδασκαλία χορών :
Ελισάβετ Γιασεμάκη

Αφηγητές:
Αλέκα Σίδερη,
Παναγιώτης Τζαφέρης,
Μάνος Χατζηγεωργίου.
Συμμετέχουν:
-Το χορευτικό τμήμα και μέλη της Αδελφότητας Προκοπιέων Χαλκίδας
-Η ποιμαντική, πολιτιστική δραστηριότητα Αγίας Μαρίνας Χαλκίδας

Μουσικοί
Βασίλης Κασούρας: ούτι, σάζι, τραγούδι
Σιώπης Κώστας: ζουρνάς
Θεοδωράκης Δημήτρης: βιολί
Πορφυρίδης Αρης: λαούτο
Σοάνης Θανάσης: κρουστά

Η παρουσία όλων σας θα μας τιμήσει ιδιαίτερα...
Είσοδος ελεύθερη

 πηγή:Καππαδόκες-χαλκίδας Οσιος-Ιωάννης-ο-Ρώσσος