Τί είναι τα "καραμανλήδικα¨;

Το Πάτερ ημών στα καραμανλικά

Γράφει ο Αλέξανδρος Ιορδανίδης ερευνητής τις παράδοσης, χορών, τραγουδιών και παραδοσιακός οργανοπαίκτης με καταγωγή από τα Φάρασσα της Καππαδοκίας.





Τα Καραμανλήδικα ήταν η γλώσσα πολλών Ελλήνων ορθοδόξων που ζούσαν στην Μικρά Ασία, ήταν Τούρκικα γραφόμενα με ελληνικούς χαρακτήρες.
Αυτή η γραφή καταρχήν χρησιμοποιήθηκε για τα θρησκευτικά βιβλία της εκκλησίας, όπως ήταν η Αγία Γραφή η παλαιά και η Καινή Διαθήκη και αργότερα στα καθημερινά βιβλία και γραφές. αργότερα στις υπηρεσίες για την καθημερινή τους επιβίωση σε μια Τουρκοκρατούμενη Ασιατική Ελλάδα, προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους, να σώσουν και να κρατήσουν ότι πολυτιμότερο ήταν δικό τους και τους άνηκε, μέσα στην καταπίεση και στην φοβέρα των βαρβαρικών λαών, που εισέβαλαν με βίαιους τρόπους ακόμα και με γλωσσό κόψιμο για να ξεχαστεί η Ελληνική γλώσσα.
Έτσι επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά το 1440 σε μια σύνοδο ίσως Λατίνο ευρωπαϊκή πως υπάρχουν ελληνορθόδοξη ιερείς και μοναχοί που κηρύττουν τους νόμους της εκκλησίας σε ένα γλωσσικό ιδίωμα που μοιάζει με τούρκικα, ενώ η όλη λειτουργία της εκκλησίας γίνετε στην ελληνική γλώσσα.

Ένας Βασικός λόγος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας ήταν να αρχίσουν να μιλούν την γλώσσα αυτήν για να μπορούν να ζήσουν και να πορεύονται στην καθημερινή επιβίωση τους, χωρίς να μπορεί να κάνει και τίποτε άλλο, αφού η χώρα ήταν Τουρκοκρατούμενη.
Έτσι υιοθέτησαν την διάλεκτο αυτήν που έγινε γλώσσα των Ελλήνων χριστιανών, που οι Τούρκοι για να ξεχωρίζουν τους χριστιανούς, και ότι δεν ήταν σύμφωνο με την δική τους θρησκεία για αυτούς ήταν μαύρο, (ΚΑΡΑ). Σήμερα το θέτουν αλλιώς αυτό ότι καρά σημαίνει (Βαθιά πίστη) τότε έπρεπε να την πούνε (ΤΕΡΙΝ-ΙΜΑΝ) που σημαίνει Βαθιά πίστη για δικούς τους λόγους την αποκαλούν με αυτό το όνομα, όχι καρά. Την διάλεκτο αυτήν την έλεγαν Καρά ιμάν, και τους χριστιανούς ή και άλλους με διαφορετική πίστη τους φώναζαν ειρωνικά. (Καρά ιμαννάρ δηλαδή, «ΜΑΥΡΗ ΠΙΣΤΗ» και τους Έλληνες που μιλούσαν την διάλεκτο «ΚΑΡΑΙΜΑΝΛΑΡ». Ακόμα μας αποκαλούσαν (ΕΣΕΚ ΚΑΡΑΝΛΟΥ) που θέλει να πει γαϊδούρια Καραμανλήδες. Τους κατοίκους Καραμανλήδες, την περιοχή του Ικονίου Καραμανία, τον Σουλτάνο που ήταν υπεύθυνος του Σουλτανάτου Ικονίου Καραμανάν Αλή.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε την ορολογία αυτή και εμείς λέγοντας ότι ήμαστε Καραμανλήδες, έτσι παραδεχόμαστε ότι ή πίστη μας είναι μαύρη.
Μπορούμε να πούμε ότι ήμαστε Τουρκόφωνοι γιατί ζούσαμε μαζί με Τούρκους, μας το επέβαλαν οι Τούρκοι να μιλούμε την διάλεκτο αυτήν, όχι όμως Καρά ιμάνιδες. Συνήθως για τους Τούρκους τον καιρό εκείνο όποιος δεν ήταν σύμφωνος και δεν πίστευε στον δικό τους Αλλάχ η πίστη του ήταν μαύρη.

Ο Μωάμεθ ο Πορθητής Ζήτησε από τους σχολιαστές του μιαν ομολογία για το γεγονός αυτό, και ζήτησε από τον Γεννάδιο να συντάξει το σύμβολο της Πίστεως στα Τούρκικα, αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες, που κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε από αυτούς σαν δικό τους Δόγμα, Αργότερα προσπάθησαν να οργανώσουν και Τουρκορθόδοξο πατριαρχείο, με το πρόσχημα ότι υπάρχουν Τούρκοι ορθόδοξοι που μιλούν τούρκικα.
Η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να κάνει στην Καππαδοκία Τουρκορθόδοξη εκκλησία για να Φανεί ότι υπάρχουν τουρκόφωνοι χριστιανοί, στην καταγωγή Τούρκοι οι οποίοι είναι απόγονοι των Χετταίων Φωτογραφίζοντας τους Φαρασσιώτες και τους Πόντιους, και οι Καραμανλήδες απόγονοι των Τουρκομάνων μισθοφόρων του στρατού του Βυζαντίου  που εκχριστιανίστηκαν. (εδώ θα πρέπει να επισημάνω ότι όταν κάτι δεν κατόρθωναν να το κάνουν, έβρισκαν κάτι άλλο) Όταν κατάλαβαν ότι στην περιοχή Ικονίου, Καισαρείας, Φαράσσων, και Σεβάστειας, ήταν λιγότεροι οι Τούρκοι από τους Έλληνες, έκαναν υποχρεωτικό παιδομάζωμα. Υποχρέωσαν τον εκάστοτε Μουχτάρη να δηλώσει όλα τα αγόρια από τρία έως έξι χρονών και δια τις βίας τα οδήγησαν σε ειδικά στρατόπεδα και τα έκαναν Γενίτσαρους φανατικούς κατά των Ελλήνων Ορθοδόξων και τους τοποθέτησαν στον Στρατό να πολεμούν ενάντια στους δικούς τους. Όταν και αυτό δεν πέτυχε πλήρως, γιατί τα εξάχρονα παιδιά είχαν συνείδηση το τι ήταν, έφερναν μισθοφόρους εργάτες, από τις χώρες που υπήρχαν τούρκικοι πληθυσμοί, όπως ήταν το Τουρκμενιστάν στον Καύκασο, Ουζμπεκιστάν Αζερμπαϊτζάν και τους πήγαν στις περιοχές που προανέφερα. Αυτοί η λαοί έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην πραγματοποιήσει του Καραϊμανλισμού, δημιούργησαν τοπικά γλωσσικά ιδιώματα να μην καταλαβαίνονται, παίρνοντας λέξεις από τους άλλους κατοίκους και αφομοιώνοντας τα στα Τούρκικα. Μέσα εις το λεξιλόγιο τους το 70% είναι Τούρκικα, 10% ελληνικά και αρχαίες λέξεις από Φαρασσιώτικα και Ποντιακά. 5 % Αρμένικα, 10% Κουρδικά και Αραβικά, και 5% περσικά. Με την συγκατοίκηση τους με τους Έλληνες, κάποιοι άλλαξαν εκχριστιανίστηκαν, και έγιναν Καράιμανιδες με την ανταλλαγή έγιναν ανταλλάξιμοι και ήρθαν στην Ελλάδα. Σήμερα αυτό αποκαλούνται Καραμανλήδες  Στην ερώτηση γιατί αποκαλούνται με αυτό το όνομα λένε ότι οι γονείς τους και οι παππούδες μιλούσαν Τούρκικα, και άλλοι αναφέρουν ότι είναι από την Καραμανία. Αν ρωτήσεις από πού ήταν οι παππούδες σου αναφέρουν χωριά της Καισαρείας των Φαρασών και τις ευρύτερης Καππαδοκίας, ίσως δεν γνωρίζουν ότι αυτή η απόσταση χιλιομετρικά είναι πάνω από 500χιλ.
Ο πρώτος που μίλησε για Τουρκορθόδοξους χριστιανούς της Καππαδοκίας ήταν ένας από τους Κεμαλικούς ιστορικούς που έγραφε την θεωρία του Κεμαλισμού ονομαζόμενος Σαμί Σεμσεντίν ο οποίος ισχυριζόταν ότι και οι χριστιανοί είναι αρχαίοι Τούρκοι.


Εκμεταλλευόμενος ο παπά-Ευθύμ ( ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡΙΔΗΣ που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ακ Νταγ Μα(ν)τέν του Πόντου Λαζό πόντιος απόγονος της Βασίλισσας Θαμάρ, με καταγωγή από την Γεωργία) από μόνος του χρίστηκε πατριάρχης τον ορθοδόξων Τούρκων, προσπάθησε να δημιουργήσει Τούρκορθόδοξο Πατριαρχείο στην Κωνσταντινούπολη. Επιχείρησε να καταλάβει και το ορθόδοξο πατριαρχείο και τον Ναό του Αγίου Γεωργίου στο φανάρι, τον αγκάλιασε και το τότε καθεστώς της ευρύτερης Τουρκίας γιατί την συνέφερε. Ακόμα σε όποια κράτη υπήρχαν πληθυσμοί που μιλούσαν την διάλεκτο αυτήν, όπως Βουλγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία, Ελλάδα, και πολλά μέρη της Ρωσίας, λέγοντας πως εμείς είμαστε απόγονοι σας, και εσείς είστε οι πρόγονοι μας με καταγωγή τους Σελτζούκους Τούρκους.


ΤΟΥΡΚΙΑ ΟΧΟΥΜΑΣΙ

(Και υπέρ του καταξιωθήναι)

Μουκατές ιτζιλί ισίτμεγε, Μούτλαχα χάχ ολμαμούζ ιτζούν, Ραμπί Αλλαχουμουζέ Νιγιάζ ιτελίμ. Τογρού ιλελή, ιντζέ σεριφί τιγλεέλιμ, Τσουμλεγέ, τούλ βέ σελάμ ολά. Αζίζ Ιωαννητέν τελίφ, Βέ ινσάν ολουνμούς, Μουκάτετ Ευαγγέλιονούν,Γουραουνά μέϊλ ολούπ, Ονά Γουλάχ πέν βερελίμ.
(ΟΥΣΗΣ ΟΨΙΑΣ)
Ογλούν γιανί, χαφτανήν πιριντζί κουνουντέ, Αχσάμ ολτουχτάν περή, Μαχλενήν Γαπουλαρή, καπαλού ολτού, Γιαχουτούν γορχουσουντάν, Τερίν τεέμ ολτουκλαρή χαλτέ, Ισά κελήπ ορτατάν, τουραράκ ελλερέ, «Σιζέ σελάμ ολσούν τετί». Βέ πουνού Σοϊλετικτέν σόνρα, Ελλερέ ελλερινή βέ γιανουνά κοστερτή. Ο βαχούτ Σαγουρλάρ, Ραμπιή κιορμεγιέ μεσούρ ολτουλάρ.

(ΕΙΠΕΝ ΟΥΝ ΑΥΤΟΙΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ)

Ο Ινσανούν, Βε ελλερέ, «Σιζέ, σελάμ ολσούν». Γετέρ πενή ινσάν Εϊλετιή κιπή, Πέν τα σιζή ινσάν ετερήμ τετί, Βέ πουνού σοϊλετικτέν νέ ιτού, Ελλερέ, παχούρ γουτουσού άλουνουζ Κημλερήν, κιουνάχλαρινή, Άφ Ετέρσενηζ, Ελλερέ, άφ ολουνμούς ολούρ, Βέ κιμλερήν τεκήφ Ετέρσενηζ, Τεκήφ ολουνμούς ολούρ τετή.

(ΘΩΜΑΣ ΤΑ)
Οντάν όν ικηλερτέν πιρή, Ολουρούπ ική τιλτέν, Ταμάμ Ινσανούν κελτιγή ζαμανού, Ελλέρ πιλέ, παραπάρ τεήλ ιτή. Βέ τιόρ Σαγουρλάρ,Ανάμ, Ανάμ,«Ραμπίη κιορτούκ» Τετικλεριντέ ελλερέ, Αναμούν ελλεριντέ, Μουχλαρού εσέρκενε κιορτού, Παρμαουνούν μουχλαρούνα, γόμασαμ ελλεριμή, Ταχούπ γιανουνά σοκμάσαμ, Ολσά τα ινανμάμ τετή.